66- سوره تحريم به نام خداى رحمان [و] رحيم 1- اى پيامبر، چرا چيزى را كه خدا بر تو حلال شمرده است، به خاطر خشنودى همسرانت بر خود حرام [فرض] مىكنى [1]، و خدا آمرزگارى است مهربان. 2- خدا [راه] گشودن سوگندهاى شما را [به كفاره] مقرر داشته است؛ خدا كارساز شماست؛ و او دانا و فرزانه است. 3- آن گاه كه پيامبر رازى را [در مورد ضرورت ازدواج با همسر مطلقه پسر خواندهاش] با يكى از همسرانش در ميان نهاد [2]، چون او [در برابر همسر ديگرش] راز را فاش كرد و خدا پيامبر را بر آن آگاه ساخت؛ پيامبر بخشى از موضوع افشا را [سربسته] به همسرش اظهار داشت و از ابراز بخش ديگر [با كرامت] چشم پوشيد؛ و چون در آن مورد همسرش را آگاه كرد، او گفت: چه كسى اين [مسئله] را به تو خبر داد؟ [پيامبر] گفت: [خداى] داناى آگاه مرا با خبر ساخت. 4- اگر [شما دو زن] به درگاه خدا توبه كنيد، [شايسته است،] زيرا دلهاى شما منحرف شده است؛ و اگر عليه پيامبر همداستان شويد، خدا و جبرئيل و مؤمنان شايسته دوستدار او هستند؛ و علاوه بر آن، فرشتگان به پشتيبانىاش ايستادهاند. 5- اگر با شما متاركه كند، چه بسا پروردگارش همسرانى بهتر از شما نصيبش كند، همسرانى تسليم [در برابر خدا] [3]، با ايمان، فرمانبردار [خدا] [4]، توبه كننده، عابد، اهل روزه، باكره و غير باكره. 6- اى مؤمنان، خود و خانواده خود را از آتشى نگاه داريد كه سوخت آن مردم و سنگهاست [5]؛ بر آن [آتش] فرشتگان خشن و سختگيرى [گمارده شده] اند كه از آنچه خدا به آنان دستور داده، نافرمانى نمىكنند و مأموريت خود را اجرا مىنمايند. 7- شما انكار ورزان امروز عذر نياوريد [6]؛ تنها در برابر آنچه كردهايد مجازات خواهيد شد [7]. [1]- در رابطه با موضوع آيه 3 همين سوره (تحريم) است و چون ازدواج با همسر غلام آزاد شده كه پسر خوانده پيامبر بود، مغاير با رسوم زمان محسوب مىشد، همسران پيامبر آن را ناشايسته شمردند و پيامبر تصميم به انصراف گرفت. آيه 37 احزاب (33) كه مىفرمايد: وَ تَخْشَى النَّاسَ وَ اللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشاهُ در همين رابطه است. [2]- به آيات 37- 40 احزاب (33) توجه فرماييد. [3]- براى توجيه افزوده، به بخش پايانى آيه 66 غافر (40) توجه فرماييد. [4]- به زيرنويس آيه 35 احزاب (33) مراجعه فرماييد. [5]- به آيه 101 انبياء (21) توجه فرماييد. [6]- چگونگى پوزش آنها را در آيات 27 انعام (6) و 38 اعراف (7) ملاحظه فرماييد و نيز علت نهى آنها را از پوزش در آيات 57 روم (30) و 52 غافر (40) ملاحظه فرماييد. [7]- به آيه 44 يونس (10) توجه فرماييد.