53- پروردگارا، به آنچه نازل كردهاى باور داريم و پيرو اين پيامبر هستيم، پس ما را در زمره گواهى دهندگان به شمار آر [1]. 54- [يهوديان] دسيسه كردند [2]، خدا هم [با] دسيسه [آنان مقابله] كرد [3]، و خدا از همه دسيسهگران قويتر است [4]. 55- [به ياد آر] زمانى كه خدا گفت: اى عيسى، تو را برگرفته، به سوى خويش فرا مىبرم و از [اتهامهاى نارواى] انكارورزان پيراسته گردانم و پيروان تو را تا روز رستاخيز، برتر از انكار ورزان قرار مىدهم، آن گاه بازگشت شما به پيشگاه من است و در موارد اختلافتان ميان شما داورى خواهم كرد. 56- و انكارورزان را در دنيا و آخرت بسختى عذاب مىكنم و آنها [براى نجات خود] ياورى ندارند. 57- اما پاداش مؤمنان نيكوكار را [خدا] به طور كامل خواهد داد؛ و خدا ستمگران را دوست ندارد. 58- اين [سخنان] را كه از آيات [الهى] و گفتار حكمتآميز است، بر تو مىخوانيم. 59- مثل [خلقت] عيسى در نظر خدا همچون مثل [خلقت] آدم است؛ از خاك آفريدش، آن گاه گفت: [چنين] باش و مىشود. 60- [سخن] حق از جانب پروردگار توست، پس هرگز در زمره ترديد كنندگان مباش. 61- بعد از آگاهى كه [درباره مسيح] به تو رسيده، هر كه درباره او با تو محاجه كند، [جاى ادامه بحث نيست] بگو: بياييد تا ما و شما، خود و زنان و فرزندانمان را فرا خوانيم، آن گاه به زارى دعا كنيم و نفرين خدا را بر دروغ پردازان قرار دهيم. [5] [1]- به آيات 52- 54 قصص (28) توجه فرماييد. [2]- به نيمه اول آيه 157 نساء (4) توجه فرماييد. [3]- به نيمه دوم آيه 157 نساء (4) و آيه بعدى آن توجه فرماييد. [4]- به آيه 182 اعراف (7) توجه فرماييد. [5]- روز 24 ذى حجه سال دهم هجرت، حضرت پيامبر (ص) به اتفاق على، فاطمه، حسن و حسين عليهم السلام از مدينه خارج شدند تا با بزرگان مسيحيان نجران به مباهله بايستند؛ ليكن آنان از بيم نپذيرفتند و مصالحه كردند (لغت نامه دهخدا، جلد 12).