40- به صاحب اختيار مشرقها و مغربها سوگند [1] كه ما قادريم 41- بدون هيچ عجزى، جاى آنها را به افراد شايستهترى بدهيم [2]. 42- بگذار بيهوده بگويند و به بازى مشغول باشند تا با روز موعودشان [3] مواجه شوند [4]، 43- روزى كه شتابان از گورها خارج مىشوند، گويى، به سوى نقطه شاخصى مىشتابند [5]، 44- در حالى كه ديدگانشان فرو افتاده و غبار ذلت وجودشان را فرا گرفته است؛ اين همان روزى است كه به آنها وعده مىدادند. 71- سوره نوح به نام خداى رحمان [و] رحيم 1- نوح را به سوى قومش فرستاديم [و گفتيم] كه: قومت را قبل از آنكه عذابى دردناك بر آنها فرا رسد، هشدار بده [6]. 2- [نوح] گفت: اى قوم من، من براى شما هشدار دهندهاى آشكارم، 3- كه [تنها] خداى را بندگى كنيد و از او پروا داريد و مطيع من باشيد، 4- تا گناهانتان [7] را بيامرزد و شما را تا زمانى معين مهلت دهد؛ اگر متوجه باشيد، چون اجل مقرر خدا فرا رسد، تأخير پذير نيست. 5- [نوح] گفت: پروردگارا، من شب و روز قوم خود را [به پذيرش توحيد] دعوت كردم، 6- ولى دعوت من تنها موجب فرارشان شد [8]. 7- هر گاه آنها را براى آمرزش تو فرا خواندم، انگشت در گوشهاى خود فرو بردند و جامه بر سر كشيدند [9] و [بر لجاجت خود] پاى فشردند و سخت تكبر ورزيدند، 8- باز هم با صداى رسا دعوتشان كردم، 9- آن گاه [دعوت خود را] آشكار و در نهان [به گونهاى خصوصى] بيان داشتم، 10- و گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهيد كه بسيار آمرزنده است، [1]- به زيرنويسهاى دو آيه 75 واقعه (56) و 1 بلد (90) توجه فرماييد. [2]- به آيه 16 فاطر (35) توجه فرماييد. [3]- به آيه 66 زخرف (43) توجه فرماييد. [4]- براى روشنتر شدن، به آيات 11 و 12 مزمل (73) توجه فرماييد. [5]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيات 51 يس (36) و 7 و 8 قمر (54) آمده و منظور از خروجشان، در آيه 6 زلزله (99) آمده است. [6]- به آيه 165 نساء (4) توجه فرماييد. [7]- منظور گناهان قبل از ايمان است؛ به آيه 38 انفال (8) توجه فرماييد. [8]- به آيه 82 اسراء (17) توجه فرماييد. [9]- به همان منظور كه در آيه 26 فصلت (41) آمده است.