16- ولى شما زندگى دنيا را ترجيح مىدهيد [1]، 17- در حالى كه آخرت بهتر و پايندهتر است [2]. 18- اين [حقايق] در كتب [آسمانى] پيشين نيز هست [3]، 19- كتب ابراهيم و موسى. 88- سوره غاشيه به نام خداى رحمان [و] رحيم 1- آيا داستان [حادثه] فراگير [4] [رستاخيز] به تو رسيده است؟ 2- چهرههايى در آن روز، ذلت بارند، 3- [در اين جهان، بىنتيجه] تلاش كردهاند و رنج بردهاند [5]، 4- [ناگزير] در آتشى سوزان درآيند، 5- و از چشمهاى گرم نوشانيده شوند، 6- غذاشان منحصر به گياه خاردار خشك است، 7- كه نه فربه مىكند و نه رفع گرسنگى. 8- چهرههايى در آن روز شاد و خندان است [6]، 9- و از تلاش [گذشته] خويش خشنود، 10- در بهشتى برين [مستقرند]، 11- در آنجا سخن ياوه نخواهى شنيد. 12- در آن [بهشت] چشمهسارى روان است، 13- در [كنار] آن، تختهايى رفيع، 14- و جامهايى نهاده، 15- و بالشهايى رديف شده، 16- و فرشهايى گسترده. 17- چرا به [همين] شتر توجه نمىكنند كه چگونه [اعجوبهاى] آفريده شده است؟ 18- و آسمان [را نمىبينند] كه چگونه افراشته شده است؟ 19- و كوهها را كه چگونه مستقر شدهاند؟ 20- و زمين كه چگونه گسترده شده است؟ 21- پس [مردم را] تذكر ده؛ كه تو فقط تذكر دهندهاى. 22- سيطره [7] بر آنان ندارى [8]، 23- [تذكر تو سودمند است] مگر [براى] كسى كه روى برتافت و انكار ورزيد [9]، 24- پس خدا به عذاب بزرگتر آخرت گرفتارشان خواهد كرد [10]. 25- البته بازگشتشان به سوى ماست، 26- آن گاه حسابشان نيز بر ماست. [1]- به آيه 64 عنكبوت (29) و 14 آل عمران (3) توجه فرماييد. [2]- به آيه 15 آل عمران (3) و 46 كهف (18) و 20 و 21 حديد (57) توجه فرماييد. [3]- به آيات 36- 42 نجم (53) توجه فرماييد. [4]- به نيمه دوم آيه 47 كهف (18) توجه فرماييد. [5]- به آيه 23 فرقان (25) توجه فرماييد. [6]- به آيه 24 مطففين (83) توجه فرماييد. [7]- در مورد عدول از قاعده املايى در كلمه «مصيطر»، به زيرنويس سوم آيه 245 بقره (2) مراجعه فرماييد؛ ريشه اين كلمه، سطر است (با سين). [8]- به بخش اول آيه 256 بقره (2) و نيز به آيه 99 يونس (10) توجه فرماييد؛ ضمناً مفهوم آيه به بيان ديگر در آيه 45 ق (50) آمده است. [9]- براى توجيه ترجمه، اين آيه را با آيات 9- 11 اعلى (87) كه هم معنى با اين آيه است، مقايسه فرماييد. جالب است كه آيه بعدى هر دو مورد نيز مشابه است، ضمناً به آيه 83 زخرف (43) هم در اين رابطه توجه فرماييد. [10]- منظور از عذاب اكبر، عذاب اخروى است؛ با آيه 21 سجده (32) مقايسه فرماييد.