95- سوره تين به نام خداى رحمان [و] رحيم 1- سوگند به انجير و زيتون، 2- و سوگند به كوه سينا، 3- و اين شهر امن [مكه] [1]، 4- كه انسان را در بهترين نظام آفريدهايم. 5- آن گاه او را [به پيشگاه خود] [2] باز مىگردانيم، در حالى كه [به دليل ارتكاب گناه] پستترين فرومايگان است؛ 6- مگر مؤمنان نيكوكار كه پاداشى بى پايان دارند. 7- [اى انسان،] با اين حال چه انگيزهاى تو را به دروغ شمردن [روز] جزا وا مىدارد [3]؟ 8- آيا خدا بهترين داوران نيست [4]؟ 96- سوره علق به نام خداى رحمان [و] رحيم 1- بخوان به نام پروردگارت كه آفريد؛ 2- انسان را از جنين ابتدايى [5] آفريد. 3- بخوان، و پروردگار تو بغايت كريم است، 4- همان خدايى كه [نوشتن را] به وسيله قلم آموزش داد، 5- و به انسان آنچه نمىدانست، آموخت [6]. 6- هرگز انسان [شكر اين نعمت به جاى نمىآرد، و حتى] اگر خود را بى نياز احساس كند، سر به طغيان بر مىدارد، 7- هرگز انسان [شكر اين نعمت به جاى نمىآرد، و حتى] اگر خود را بى نياز احساس كند، سر به طغيان بر مىدارد، 8- [در حالى كه] بازگشت [همه] قطعا در پيشگاه پروردگار توست. 9- آيا متوجه آن كس شدى كه بندهاى [شايسته] را آن گاه كه به نماز مىايستد، نهى [و تمسخر] مىكند؟ 10- آيا متوجه آن كس شدى كه بندهاى [شايسته] را آن گاه كه به نماز مىايستد، نهى [و تمسخر] مىكند؟ 11- آيا توجه دارى كه اگر آن بنده به راه هدايت باشد و [مردم را] به تقوا فرا خواند [منع كنندهاش چه سرنوشتى خواهد داشت]؟ 12- آيا توجه دارى كه اگر آن بنده به راه هدايت باشد و [مردم را] به تقوا فرا خواند [منع كنندهاش چه سرنوشتى خواهد داشت]؟ 13- آيا توجه كردهاى كه اگر [حق را] دروغ شمرد و روى برتافت [، مكافاتش چه خواهد بود]؟ 14- مگر نمىداند كه خدا [رفتار ناهنجارش را] مىبيند. 15- هرگز [پندارش درست نيست]! اگر بازنايستد، به ذلتش خواهيم كشيد [7]. 16- همان دروغ پرداز بزهكار را؛ 17- [مأيوسانه] بايد يارانش را به كمك فرا خواند، 18- ما هم فرشتگان سخت كيفر [8] را فرا خواهيم خواند؛ 19- هرگز [از جزاى اعمالش نخواهد رست]! اطاعتش مكن و به سجده پرداز و [به خدا] تقرب جوى. [1]- سرآغاز اين امنيت درخواست ابراهيم (ع) بود؛ ابتدا به آيه 35 ابراهيم (14) و بعد به آيات 97 آل عمران (3) و 67 عنكبوت (29) توجه فرماييد. [2]- براى توجيه افزوده، به آيه 8 علق (96) توجه فرماييد. [3]- به آيه 62 واقعه (56) توجه فرماييد. [4]- به آيات 28 ص (38) و 21 جاثيه (45) توجه فرماييد. [5]- پس از تركيب اسپرم و اوول در رحم، سلول تشكيل شده تدريجا تقسيم و بزرگتر مىشود؛ پس از آنكه تا حدود كمى بزرگ شد، به جدار رحم مىچسبد و مثل گياه ريشه مىدواند كه از آن طريق تغذيه و رشد مىكند؛ همين ريشه است كه بعدا جفت را تشكيل مىدهد؛ در اين حالت، جنين شبيه به يك زالوى كوچك است كه به عضوى از بدن مىچسبد. در اين مرحله كه جنين به ديواره رحم آويخته است، قرآن آن را به نام «علق» ناميده است؛ و اتفاقا زالو هم در لغت عرب «علق» ناميده مىشود؛ «معلق و معلاق» هم قلاب و چنگك است كه چيزى به آن آويخته مىشود. استاد فولادوند در پانويس ترجمه نفيس خود از قرآن براى ترجمه كلمه علق، به درستى «آويزك» را انتخاب كرده است. [6]- مفهوم اين آيه به بيان كاملتر در آيه 78 نحل (16) آمده است. [7]- ترجمه تحت اللفظ اين است: «موى پيشانى را سخت بگيريم». [8]- به آيات 6 تحريم (66) و 30 مدثر (74) توجه فرماييد.