109- هر چه در آسمانها و زمين است متعلق به خداست؛ و همه كارها به او باز گردانده مىشود. 110- شما نيكوترين گروهى هستيد كه به مردم عرضه شديد، [زيرا يكديگر را] به شايستگى فرا مىخوانيد و از ناپسند باز مىداريد و به خدا ايمان داريد؛ و اگر اهل كتاب [نيز] ايمان مىآوردند، به سود آنها بود؛ [ولى] برخى از آنها با ايمانند و بيشترشان منحرفند. 111- هرگز به شما گزندى نرسانند، مگر آزار اندكى؛ و اگر با شما به جنگ برخيزند، در مقابل شما به عقب باز مىگردند؛ آن گاه [نيز] مورد يارى قرار نخواهند گرفت. 112- هر جا كه ديده شوند، محكوم به ذلت و درماندگىاند، مگر با داشتن ارتباطى [شايسته] با خدا و مردم و به خشم خدا گرفتار شدند و [سرنوشت] درماندگى بر آنها مقرر شد؛ زيرا به سبب نافرمانى و تجاوزشان، آيات خدا را انكار مىكردند و پيامبران را بناحق مىكشتند [1]. 113- اهل كتاب [همه] يكسان نيستند؛ [برخى از آنها] گروهى به پا خواستهاند و در ساعات شب به تلاوت آيات خدا مشغولند و [در مقابل عظمت او] سر به خاك مىسايند؛ 114- به خدا و روز واپسين باور دارند و به رفتار شايسته فرا مىخوانند و از ناپسند باز مىدارند و در نيكوييها شتاب مىورزند و در شمار شايستگانند. 115- هر كار نيكويى انجام دهند، هرگز درباره آن مورد ناسپاسى قرار نخواهند گرفت، كه خدا به [حال] پرهيزكاران آگاه است. [1]- از مقايسه با نيمه دوم آيه 61 بقره (2) روشن مىشود كه اين آيه درباره يهود است.