116- هرگز اموال و فرزندان انكار ورزان، در برابر [عذاب] خدا به هيچ وجه به حالشان سودمند نخواهد بود؛ و جاودانه دوزخىاند [1]. 117- داستان آنچه [در راه پيشبرد اغراض خود] در زندگى دنيا هزينه مىكنند، همچون داستان باد سوزانى است كه بر كشتزار گروهى كه بر خويش ستم كردهاند مىوزد و آن را نابود مىكند [2]؛ خدا بر آنها ستمى نكرد، بلكه خود در حق خويش ستم مىكنند. 118- اى مؤمنان، بيگانگان را محرم اسرار خود انتخاب نكنيد كه آنها از هيچ گونه تباهى در حق شما كوتاهى نمىكنند [3]؛ دوست دارند كه شما در رنج باشيد؛ [نشانههاى] عناد از لحنشان آشكار است و كينههايى كه در دل پوشيده مىدارند بزرگتر است؛ براستى آيات را براى شما بروشنى بيان كرديم، اگر درك كنيد. 119- هان! شما كسانى هستيد كه آنها را دوست مىداريد و [لى] آنها شما را دوست ندارند [و تنها كتاب خودشان را قبول دارند]، در حالى كه شما به همه كتاب [هاى آسمانى] باور داريد؛ و زمانى كه شما را ملاقات مىكنند مىگويند: [ما هم] ايمان آوردهايم و چون به خلوت روند، از [شدت] خشم نسبت به شما سرانگشت خويش به دندان گزند؛ بگو: به خشم خويش بميريد كه خدا به راز دلها داناست. 120- اگر خيرى به شما رسد، آنان را ناراحت خواهد كرد و اگر حادثه ناگوارى براى شما رخ دهد، بدان شادمان مىشوند؛ و اگر شكيبا و پرهيزكار باشيد، نيرنگ آنها زيانى متوجه شما نخواهد كرد، كه خدا به آنچه مىكنند احاطه دارد. 121- [به يا دآر اى پيامبر] آن گاه را كه صبحگاهان از ميان خانواده خود خارج شدى تا مؤمنان را در مواضع نظامى براى جنگ [احد] مستقر سازى [4] و خدا شنوا و داناست. [1]- پاسخ گفتار جاهلانه آنهاست كه در آيات 36 كهف (18) و 77- 80 مريم (19) آمده است. [2]- مثالهاى ديگر در اين زمينه آيات 18 ابراهيم (14) و 39 نور (24) است. [3]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيه 22 مجادله (58) آمده است. [4]- جنگ احد در سال سوم هجرى اتفاق افتاد. در اين جنگ ابو سفيان با نيروى سه هزار نفرى خود به جنگ پيامبر رفت و پيامبر با هزار نفر براى مقابله، از شهر خارج شد و در منطقه احد موضع گرفت، ولى سيصد نفر از اين عده از بين راه بازگشتند كه به منافقان معروف شدند. جنگ احد كه در آغاز به سود مسلمانان پيش مىرفت، به علت نافرمانى محافظان دره به شكست انجاميد. اين جنگ مانند همه جنگهاى پيامبر (ص) دفاعى بود؛ به آيه 190 بقره (2) و نيز آيات 8- 9 ممتحنه (60) توجه فرماييد.