174- آن گاه به نعمت و بخشايشى از [جانب] خدا، بىآنكه گزندى به آنها برسد، بازگشتند، و خشنودى خدا را پيروى كردند؛ و خدا بخشايش عظيم دارد. 175- اين شيطان است كه دوستان خود را مىترساند [1]، اگر ايمان داريد از آنان مترسيد [و فقط] از [نافرمانى] من بترسيد [2]. 176- آنها كه به راه كفر و انكار مىشتابند، تو را اندوهگين نكنند؛ زيرا آنها هرگز زيانى به خدا نخواهند رساند؛ خدا مىخواهد براى آنها در آخرت نصيبى قرار ندهد [كه به حال خود رهايشان كرده است]؛ و عذابى بزرگ خواهند داشت. 177- مسلماً آنها كه انكار را به [بهاى] ايمان خريدهاند، هرگز زيانى به خدا نخواهند رساند و عذابى دردناك [در انتظار] دارند. 178- انكار ورزان مپندارند مهلتى كه به آنها مىدهيم به سود آنهاست؛ به آنان مهلت [و ميدان] مىدهيم تا بر بار گناه خود بيفزايند؛ و عذابى ذلتبار [در انتظار] دارند [3]. 179- خدا بر آن نيست كه مؤمنان را در وضع فعلى [اجتماع] شما رها كند، [بلكه صحنههاى آزمايش پيش مىآورد] تا پليد را از پاك [نهاد مشخص و] متمايز كند [4]؛ و بر آن نيست كه شما را از غيب آگاه كند [كه بدون آزمايش، يكديگر را بشناسيد]، و ليكن خدا از پيامبرانش هر كه را خواهد، بر مىگزيند، پس به خدا و پيامبرانش ايمان آوريد؛ و اگر ايمان آوريد و پرهيزكار باشيد، پاداشى بزرگ خواهيد داشت. 180- كسانى كه بر آنچه خدا از بخشايش خود به آنها عطا كرده است، بخل مىورزند، مپنداريد كه [بخلشان] به نفع آنهاست، بلكه [موجب] شر آنهاست؛ در روز رستاخيز آنچه درباره آن بخل ورزيدند، طوق گردنشان خواهد شد؛ و ميراث آسمانها و زمين متعلق به خداست؛ و خدا به آنچه مىكنيد آگاه است. [1]- به آيات 5 و 6 ناس (114) توجه فرماييد. [2]- به آيه 13 جن (72) توجه فرماييد. [3]- مفهوم آيه به بيان ديگر در آيات 55 و 56 مؤمنون (23) و 4 عنكبوت (29) آمده است؛ نتيجه تصورات باطلشان را در آيه 44 انعام (6) ملاحظه فرماييد. [4]- براى توجيه افزوده، به آيه 48 مائده (5) وَ لكِنْ لِيَبْلُوَكُمْ فِي ما آتاكُمْ توجه فرماييد.