195- پروردگارشان به آنها [چنين] پاسخ داد كه: من تلاش [هاى شايسته] هيچ يك از شما را چه مرد و چه زن- كه همنوع يكديگرند- تباه نخواهم كرد؛ پس آنها كه [از وطن خود] هجرت كردند و [يا] از خانههاى خويش رانده شدند و در راه من آزار ديدند و جنگيدند و كشته شدند [1]، قطعاً بديهاى آنان را مىزدايم [2] و به عنوان پاداشى از جانب خود، آنها را به باغهايى از بهشت درآورم كه نهرها در دامن آن جارى است؛ و خداست كه پاداش نيكو تنها در اختيار اوست. 196- جولان انكار ورزان در شهرها تو را نفريبد. 197- [اين] برخوردارى ناچيزى است؛ آن گاه جايگاهشان دوزخ است؛ و بد قرارگاهى است. 198- اما كسانى كه از پروردگارشان پروا دارند، به عنوان پذيرايى از جانب خدا، باغهايى از بهشت [در انتظار] دارند كه نهرها در دامن آن جارى است و جاودانه در آن [باغها] به سر برند؛ و براى نيكوكاران آنچه نزد خداست بهتر است [3]. 199- پارهاى از اهل كتاب به خدا و كتابى كه بر شما و خودشان نازل شده است، باور دارند، در حالى كه در برابر خدا فروتن هستند، و آيات خدا را به بهايى ناچيز نفروشند؛ پاداش آنها نزد پروردگارشان [محفوظ] است؛ البته خدا سريع الحساب است. 200- اى مؤمنان، به صورت فردى و جمعى پايدار باشيد [4] و با يكديگر ارتباط برقرار كنيد؛ و از خدا پروا كنيد، بسا كه رستگار شويد. [1]- به آيه 23 احزاب (33) توجه فرماييد. [2]- منظور گناهان صغيره است؛ به آيه 31 نساء (4) توجه فرماييد. [3]- براى نيكوكاران چه چيزى نزد خداست؟ به آيات 22- 25 مطففين (83) توجه فرماييد؛ ضمناً به نيمه اول آيه 96 نحل (16) هم توجه فرماييد. [4]- معنى و مفهوم اين بخش از آيه، به بيان ديگر در آيه 46 سبا (34) آمده است؛ به زير نويس مربوط به آن هم توجه فرماييد.