38- و [نيز] همانها كه اموالشان را براى نمايش به مردم انفاق مىكنند و به خدا و روز واپسين باور ندارند؛ [شيطان همنشين آنهاست] و هر كه شيطان همنشين اوست [1]، [بداند كه] بد همنشينى است. 39- چه زيانى به آنها مىرسيد اگر به خدا و روز واپسين باور داشته و از آنچه خدا روزيشان كرده، انفاق مىكردند؟ و خدا به احوالشان داناست. 40- براستى خدا همسنگ ذرهاى ستم نمىكند؛ و اگر [در كارنامه كسى] حسنهاى باشد، چند برابرش مىكند [2] و از جانب خود پاداشى بزرگ خواهد داد. 41- آن گاه كه از هر امتى گواهى آوريم و تو را [در مورد ابلاغ پيامهاى ما] [3] بر اين مردم گواه آوريم، [حال و روز اين ناباوران] چگونه است؟ 42- در آن روز انكار ورزانى كه با پيامبر به نافرمانى برخاستند، آرزو مىكنند كاش با خاك يكسان شوند [4]؛ و هيچ سخنى را از خدا كتمان نتوانند كرد. 43- اى مؤمنان، در حال مستى به نماز نايستيد، تا زمانى كه بدانيد چه مىگوييد و نه هم در حال جنابت، تا وقتى غسل كنيد، مگر اينكه مسافر باشيد؛ و اگر بيمار يا در سفر بوديد، يا يكى از شما از آبريزگاه آمد و يا با زنان آميزش داشتيد و به آب دسترسى نداشتيد، بر خاك پاكى تيمم كنيد و به چهرهها و دستهاتان بكشيد، كه خدا گذشت كننده و آمرزگار است. 44- آيا توجه نكردهاى به كسانى كه بهرهاى از كتاب [آسمانى] يافته بودند كه گمراهى را خريدار شدند و مىخواهند شما هم راه را گم كنيد؟ [1]- به آيه 83 مريم (19) توجه فرماييد. [2]- به آيه 261 بقره (2) و نيمه اول آيه 160 انعام (6) توجه فرماييد. [3]- با آيه 117 مائده (5). از نظر تشخيص نوع گواهى دادن پيامبران مقايسه فرماييد. [4]- همين معنى به صورت روشنتر در آيه 40 نبأ (78) آمده است.