58- [به ياد آريد] آن گاه كه گفتيم: به اين شهر [1] وارد شويد و از [نعمتهاى] آن از هر جا كه خواهيد، فراوان و گوارا بخوريد و با خضوع و فروتنى از دروازه وارد شويد و بگوييد: [خدايا، درخواست ما] آمرزش است، تا گناهانتان را بيامرزيم؛ و [البته] بر [پاداش] نيكوكاران خواهيم افزود. 59- ولى ستمگران سخنى به كار بردند غير از آنچه كه به آنها گفته شده بود [و كلام استهزا آميزى گفتند]، ما هم به كيفر انحرافشان، بلايى از آسمان بر آنها فرو فرستاديم [2]. 60- و چون [باز به صحرا رسيدند] موسى براى قومش جوياى آب شد، به او گفتيم: چوبدست خود را بر آن سنگ بزن! آن گاه دوازده چشمه از آن جارى شد و هر تيره آبشخور خويش را شناخت؛ [به آنها خطاب كرديم:] از روزى الهى بخوريد و بياشاميد و در زمين تبهكارانه سركشى نكنيد؛ 61- و آن گاه كه گفتيد: اى موسى، ما نمىتوانيم با يك نوع غذا سر كنيم، از پروردگارت بخواه تا از روييدنىهاى زمين از [قبيل] سبزى، خيار، گندم، عدس و پياز براى ما بروياند، [موسى] گفت: آيا خوراك پستتر را به غذاى بهترى [كه داريد] ترجيح مىدهيد؟ پس، [از زندگى آزاد در دامن طبيعت] به شهرى منتقل شويد كه هر چه درخواست كردهايد هست؛ [ولى بايد مانند گذشته به خدمت ديگران تن در دهيد] و [سرنوشت] ذلّت و درماندگى بر آنها مقرر شد و به خشم خدا گرفتار شدند، زيرا كه آيات خدا را انكار و پيامبران را به ناحق مىكشتند [3]؛ اين به سبب نافرمانى و تجاوزشان بود. [1]- «قريه» در آيات قرآن غالباً به معنى شهر است؛ دو آيه 77 و 82 كهف (18) را از نظر به كار رفتن دو كلمه «قريه» و «مدينه» در مورد يك موضوع واحد، با يكديگر مقايسه فرماييد. [2]- به آيه 44 يونس (10) توجه فرماييد. [3]- زكريا و يحيى را كشتند (مجمع البيان) و قصد كشتن عيسى را هم داشتند، ولى موفق نشدند (157 نساء)