95- مؤمنان وانشسته و بدون عذر، با مجاهدان با اموال و جانهاى خويش در راه خدا، برابر نيستند؛ خدا [مقام] مجاهدان با اموال و جانهاى خويش را بر وانشستگان [تن آسا] به درجهاى [بزرگ] برترى بخشيده، و تمامى [آنان] را وعده نيكو داده است؛ و مجاهدان را با پاداشى بزرگ نسبت به وانشستگان [از جنگ] برترى داده است؛ 96- به درجاتى [والا] و آمرزش و رحمتى از جانب خويش؛ و خدا آمرزگارى است مهربان. 97- فرشتگان به كسانى كه جانشان را مىگيرند- در حالى كه آنان [با همكارى با ستمگران] نسبت به خويش ستم كردهاند- مىگويند: شما چه وضعى داشتيد [كه يكسره باختيد]؟ پاسخ مىدهند كه ما در سرزمين [خود]، تحت فشار و مقهور بوديم [و چارهاى جز هماهنگى با ستمگران نداشتيم]؛ مىگويند: مگر زمين خدا فراخ نبود تا در آن به مهاجرت پردازيد [1]؟ جايگاهشان دوزخ است، كه بد سرانجامى است، 98- بجز مردان و زنان و كودكان تحت فشار و مقهورى كه چارهاى ندارند و راه به جايى نبرند؛ 99- چه بسا خدا از آنها درگذرد، و خدا گذشت كننده و آمرزگار است. 100- و هر كه در راه خدا مهاجرت كند [و از دشواريها نهراسد]، در زمين جولانگاههاى فراوان و گشايش [معيشت] مىيابد؛ و هر كه با قصد مهاجرت به خاطر خدا و پيامبرش از خانه خويش خارج شود، آن گاه مرگ او را دريابد، پاداش او قطعاً به عهده خداست؛ و خدا آمرزگارى است مهربان. 101- هنگامى كه در زمين سفر مىكنيد، اگر از فتنه انكار ورزان ترس داشتيد، گناهى بر شما نيست كه نماز خويش را كوتاه كنيد؛ زيرا انكار ورزان دشمن آشكار شما هستند. [1]- به آيه 100 نساء (همين سوره) توجه فرماييد.