102- و چون [در سفرهاى جنگى] تو در ميان مؤمنان باشى و [بخواهى] براى آنها نماز برپا دارى، بايد گروهى از آنها مسلح با تو به [نماز] ايستند؛ و چون سجده [و نماز] را به پايان بردند، عقبدار شما شوند و گروهى ديگر كه نماز به جاى نياوردهاند بيايند و همراه تو به نماز ايستند؛ و بايد وسايل دفاعى و سلاح خود را برگيرند، زيرا انكار ورزان دوست دارند شما از وسايل دفاعى و تجهيزات خود غافل شويد كه ناگهان بر شما هجوم آرند؛ و هر گاه از باران يا بيمارى در رنج بوديد، ايرادى بر شما نيست كه سلاحهاى خويش را فرو بگذاريد، و [لى] احتياط خويش را حفظ كنيد، كه خدا براى انكار ورزان عذابى ذلتبار آماده كرده است. 103- هنگامى كه نماز را به پايان برديد، [در همه حال] ايستاده و نشسته و بر پهلو آرميده، خداى را ياد كنيد؛ و همين كه آرامش يافتيد، [طبق معمول] به نماز ايستيد؛ زيرا نماز براى مؤمنان، وظيفهاى است مقرر و زمانبندى شده. 104- در تعقيب گروه [دشمن كه پيمان شكسته است] ضعف نشان ندهيد؛ اگر شما [در اين راه] رنج مىبريد، آنها نيز همچون شما رنج مىبرند؛ و [لى] شما اميدهايى به خدا داريد كه آنها ندارند [1]؛ و خدا دانايى است فرزانه. 105- اين كتاب را بحق بر تو نازل كرديم تا طبق آنچه خدا به تو ارائه داده است، ميان مردم داورى كنى؛ و زنهار، به نفع خائنان جبهه نگير. [1]- همين معنى و مفهوم به بيان ديگرى در آيات 139 و 140 آل عمران (3) آمده است.