نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 143
119 و شما را چه شده كه از آنچه نام خدا بر آن برده شده نمىخوريد در حالى كه آنچه را بر شما حرام نموده- مگر چيزى كه به (خوردن) آن مضطر شويد- براى شما به تفصيل بيان كرده است؟! و بىترديد بسيارى (از مردم) با هواهاى (نفسانى) خود از روى نادانى (ديگران را) گمراه مىكنند (مىگويند: چطور اگر شما بكشيد حلال است و اگر خدا بكشد حرام است؟!) مسلما پروردگار تو به (حال) تجاوزكاران (از حق) داناتر است. 120 و گناه آشكار و پنهان (گناه بدنى و قلبى يا علنى و خلوتى) را ترك كنيد، مسلّما كسانى كه گناه كسب مىكنند به زودى در برابر آنچه مرتكب مىشوند كيفر خواهند ديد. 121 و از آنچه (در وقت سر بريدن) نام خدا بر آن برده نشده (و ميته شده) نخوريد كه البته خوردن آن فسق است. و مسلّما شيطانها به ياوران و دوستان خود سرّا القا مىكنند (كه ميته كه كشته خداست از كشته شما بهتر است) تا با شما جدال و ستيزه كنند، و اگر از آنها اطاعت كنيد شما هم (حقيقتا يا حكما) مشركيد. 122 و آيا كسى كه مرده بود (به مرگ كفر و بىايمانى) پس ما او را (به وسيله هدايت به دين) زنده كرديم و براى او نورى (از ايمانش) قرار داديم كه با آن در ميان مردم راه مىرود (زندگى مىكند) همانند كسى است كه به مثل در تاريكىها (ى انحراف اعتقادى و عملى) است و از آن بيرونشدنى نيست؟! اين گونه براى كافران آنچه به جا مىآورند آراسته جلوه داده شده است. 123 و بدين گونه (كه در مكه است) ما در هر مجتمعى (به سزاى غورشان در كفر و فجور) سران مردم گنهكارشان را چنان كرديم كه مكر و فريب كنند (و مردم را از دعوت انبياء بازدارند)، ولى مكر و نيرنگ نمىزنند جز به خودشان و درك نمىكنند. 124 و چون آيه و معجزهاى بر آنها (كفار قريش) بيايد مىگويند: ما هرگز ايمان نمىآوريم تا به ما نيز آنچه به فرستادگان خدا داده شده (از نبوت و كتاب و معجزه) داده شود؛ خداوند داناتر است كه رسالت خود را در كجا قرار دهد؛ به زودى كسانى را كه گناه كردهاند ذلّت و خواريى در نزد خدا، و عذابى سخت به سزاى مكرى كه انجام مىدادند خواهد رسيد.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 143