نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 146
138 و آنها به گمان خود از روى افترا بر خدا گفتند: اينها چهارپايان و كشت و زرع ممنوعاند، كسى جز آنهايى كه ما مىخواهيم (خدمه بتها) نبايد از آنها بخورد، و اينها چهارپايانى است كه سوار شدن بر آنها حرام است، و نيز چهارپايانى (داشتند) كه نام خدا را (در وقت تذكيه) بر آنها نمىبردند، به زودى (خداوند) در برابر آنچه افترا مىبستند مجازاتشان خواهد كرد. 139 و گفتند: آنچه در شكم اين چهارپايان است (اگر زنده بيرون آيد) مخصوص مردان ما بوده و بر همسران ما حرام است، و اگر مرده باشد همگى در آن شريكند. به زودى (خداوند) آنها را بر اين توصيف (ناروا) شان مجازات خواهد كرد، كه همانا او حكيم (در تشريع) و دانا (به مصالح و مفاسد) است. 140 به يقين زيانكار شدند كسانى (از مشركان جاهليت) كه فرزندان خود را از روى بىخردى و نادانى كشتهاند و آنچه را كه خدا روزى آنها كرده بود (از اولاد و كشت و دام) از روى افترا به خداوند حرام كردند، حقّا كه گمراه گشتند و هرگز هدايت يافته نبودند. 141 و اوست كه باغهايى بر روى داربست و بدون داربست، و درخت خرما و زراعت با حاصل گوناگون و زيتون و انار شبيه به هم و غير شبيه به هم را بيافريد، از ميوه و محصول آنها هنگامى كه به ثمر نشست بخوريد و حق (خدايى) آن را در روز درو كردن (و چيدن حاصل) آنها بدهيد، و اسراف (در خوردن و دادن) نكنيد، كه همانا خدا اسرافكنندگان را دوست ندارد. 142 و نيز از چهارپايان حيواناتى بزرگ و كوچك و پشم و كرك ده و سوارى و باركش و خوراكى (پديد آورد)، از آنچه خدا روزى شما كرده بخوريد (و برخوردار شويد) و از گامهاى شيطان (در تشريع حلال و حرام و ارتكاب حرام) پيروى نكنيد، كه همانا او براى شما دشمنى آشكار است.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 146