نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 171
160 و آنها را به دوازده قبيله از نوادگان (يعقوب) كه هر يك امتى بود تقسيم كرديم، و به موسى هنگامى كه قومش از وى آب طلبيدند وحى كرديم كه عصاى خود را بر آن سنگ (مكعّبى كه از كوه طور آوردهاى) بزن. پس از آن دوازده چشمه (از هر جانب چهارگانهاش سه چشمه) بجوشيد، هر امتى آبشخور خود را شناختند؛ و ابر سفيد و متراكم را بر بالاى سر آنها سايبان كرديم، و بر آنان ترنجبين و كبك فرو فرستاديم (و گفتيم) از روزى پاكيزهاى كه به شما دادهايم بخوريد. و آنها (با نافرمانى خود) به ما ستم نكردند و لكن به خودشان ستم مىكردند. (به آيه 57 بقره رجوع شود.) 161 و (به ياد آر) زمانى كه به آنها گفته شد: در اين شهر (بيت المقدس) سكونت گزينيد و از هر جاى آن كه خواستيد استفاده بريد، و بگوييد: (خداوندا) گناهان ما را فرو ريز؛ و از اين دروازه سجدهكنان (با تواضع) درآييد تا گناهان شما را بيامرزيم، (آن گاه) به زودى نيكان را زيادتى مىبخشيم. (به آيه 58 بقره رجوع شود.) 162 پس كسانى از آنها كه ستم كردند (آن سخن را) به گفتارى غير از آنچه به آنها گفته شده بود تبديل نمودند (به جاى توبه گندم خواستند)، پس به كيفر آنكه ستم مىكردند عذابى از آسمان بر آنها فرستاديم. (به آيه 59 بقره رجوع شود.) 163 و از آنان حال مجتمعى را كه در ساحل دريا بودند (اهل مدين يا ايله فلسطين كنار درياى طبريّه) بپرس، آن گاه كه در روز شنبه (از حكم حرمت صيد ماهى در آن روز) تجاوز مىكردند، هنگامى كه ماهىهاى آنها در روز شنبهشان آشكارا روى آب مىآمدند و روزى كه شنبه نداشتند (روز غير شنبه) نمىآمدند. اين گونه ما آنها را در برابر نافرمانىهايشان آزمايش مىكرديم.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 171