164 به يقين در آفرينش آسمانها و زمين، و آمد و شد شب و روز، و كشتىهايى كه در دريا به سود مردم جريان دارند، و آبى كه خداوند از آسمان نازل كرده و با آن زمين را پس از مرگش زنده نموده، و در آن از هر نوع جنبندهاى پراكنده كرده، و گرداندن بادها (از سويى به سويى)، و ابرى كه در ميان آسمان و زمين مسخّر است، (در هر يك از اين امور هفتگانه) نشانههايى است (از توحيد و قدرت و حكمت خدا) براى گروهى كه مىانديشند. 165 و برخى از مردم به جاى خدا همتايانى (از بتها و ستارگان و اجنّه) برمىگزينند كه آنها را چنان كه بايد خدا را دوست داشت دوست مىدارند، ولى كسانى كه ايمان آوردهاند محبتشان به خداوند بيشتر است (از محبت آنها به معبوداتشان). و اگر كسانى كه ستم كردهاند آن هنگام كه عذاب (آخرت) را مشاهده مىكنند ببينند كه قدرت و نيرو همه از آن خداست و خدا سختكيفر است (به شدت پشيمان خواهند شد). 166 آن گاه كه پيشوايان (كفر و جور) از پيروان خود بيزارى جويند و عذاب را (به چشم) ببينند و همه روابط و پيوندها از آنها بريده شود. 167 و كسانى كه پيروى كردند گويند: كاش براى ما بازگشتى (به دنيا) بود تا ما نيز از آنها بيزارى مىجستيم همان گونه كه آنها از ما بيزارى جستند. اين چنين خداوند عملهاى (دنيوى) آنها را مايههاى حسرتى به آنها ارائه مىدهد، و آنها هرگز از آتش بيرون آمدنى نيستند. 168 اى مردم، از آنچه در اين زمين است (از انواع خوردنىها و موجودات ديگر) حلال و پاكيزه بخوريد و برخوردار شويد، و پيروى از گامهاى شيطان نكنيد، كه او براى شما دشمنى آشكار است. 169 جز اين نيست كه شما را به بدى و زشتى فرمان مىدهد و اينكه نادانسته چيزهايى را به خدا نسبت دهيد.