نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 251
14 دعوت به حق و به جا (دعوت مردم به پرستش و طاعت) تنها از آن اوست و خواندن و نياز خواستن به حق و به جا نيز تنها سزاوار اوست و كسانى كه مشركان به جاى او مىخوانند چيزى (از نيازشان) را براى آنها برآورده نمىكنند، (آنان نيستند) مگر مانند كسى كه دو كف دستش را (از مسافت دور) به سوى آب دراز كند تا آب به دهانش برسد يا كسى كه دو دست خود را گشوده در آب كند (و بيرون آرد) تا آب به دهانش برسد، ولى هرگز آب به دهان او نخواهد رسيد (اجابت بتان در مورد خواسته آنان مانند تأثير اين عملها در سيرابى تشنه است) و خواندن كافران جز در گمراهى و تباهى نيست. 15 و هر كه و هر چه در آسمانها و زمين است خواه و ناخواه براى خدا سجده مىكنند (صاحبان شعور و ايمان به خضوع تشريعى، و غير آنها به خضوع تكوينى) و نيز سايههاى آنها (سايه اجرام سايهدارى كه در آسمانها در مقابل خورشيد خود يا نور ديگرى قرار گرفتهاند و روز و شب دارند) در بامدادان و شامگاهان (در برابر خدا سجده مىكنند). 16 (به مشركان) بگو: چه كسى پروردگار آسمانها و زمين است؟ (سپس خود) بگو: اللَّه (زيرا جوابى به غير اين نيست و آنها از روى عناد ساكتاند. و به عنوان انكار و استبعاد عقلى) بگو: پس آيا غير او ياوران و سرپرستانى گرفتهايد كه براى خودشان نيز تسلط بر سود و زيانى ندارند؟! بگو: آيا نابينا و بينا يكسانند؟ يا تاريكيها و نور برابرند؟ يا مگر براى خداوند شريكانى قرار دادهاند كه آنها نيز همانند آفريدههاى خدا (چيزهايى) آفريدهاند كه دو رقم آفرينش يا آفريدهها يا آفرينندهها بر آنها مشتبه شده (و از اين رو شركا را نيز مستحق عبادت ديدهاند)؟ بگو: (بىترديد) آفريننده همه چيز خداست و اوست يگانه و غالب و مسلّط كامل (بر همه اجزاء عالم هستى). 17 (اوست كه) از آسمان آبى (به صورت باران و برف و تگرگ) فرو فرستاد پس رودخانههايى (هر يك) به اندازه گنجايش خود روان شدند و سيل كفى را بر روى خود برداشت و نيز از آنچه (در كورهها) جهت به دست آوردن زيور و زينت يا وسايل زندگى بر آن آتش مىافروزند (مانند خاك مخلوط معادن) كفى است همانند كف سيل. خداوند اين چنين حق و باطل را مثل مىزند (حقايق، آب و فلزاتند، و باطلها كفهاى آنها)، اما آن كف به كنارى رفته نابود مىشود و اما آنچه مردم را سود مىبخشد (نظير آبها و فلزات ذوب شده) در زمين مىماند. خداوند مثالها را اين چنين مىزند. 18 براى كسانى كه (دعوت) پروردگار خود را اجابت كردند عاقبت نيك و پاداش نيك است، و كسانى كه (دعوت) او را اجابت نكردند اگر (در روز واپسين) سراسر آنچه در روى زمين است و نظير آن نيز از آن آنها باشد حاضرند همه را فداى نجات خود كنند. آنهايند كه محاسبه بدى دارند (هيچ عمل خيرى از آنها قبول نيست و هيچ گناهى بخشوده نيست) و جايگاه آنها جهنم است و آن بد آرامگاهى است.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 251