نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 279
103 و البته مىدانيم كه آنها مىگويند: جز اين نيست كه اين (قرآن) را بشرى به او (محمد صلّى اللَّه عليه و آله) مىآموزد (برخى از علماء يهود و نصارى و فارسيان، لكن چنين نيست) زبان كسى كه به انحراف به او نسبت مىدهند غير عربى است و اين (قرآن) به زبان عربى روشن است! 104 مسلّما كسانى كه به آيات و دلايل روشن خدا ايمان نمىآورند خدا آنها را هدايت نخواهد كرد و براى آنها عذابى دردناك است. 105 (چنين نيست كه اين كتاب را پيامبر به دروغ به خدا بسته، يا معانى را از ديگران گرفته و الفاظ را خود بافته، زيرا) تنها كسانى دروغپردازى مىكنند كه به آيات خدا ايمان نمىآورند (نه پيامبر) و آنهايند كه دروغگويند. 106 كسانى كه پس از ايمانشان، به خدا كفر ورزند (نه هر كافر) بلكه آنان كه سينه خود به كفر خرسند و گسترده كنند بر آنها غضبى از سوى خداوند است و عذابى بزرگ دارند، مگر كسى كه (به گفتار كفر) مجبور شود در حالى كه قلبش مطمئن به ايمان باشد (كه مورد غضب خدا نيست). 107 اين (غضب) از آن روست كه آنان زندگى دنيا را بر آخرت برگزيدند و از آن روست كه خداوند گروه كافران را (پس از اتمام حجت) هدايت نمىكند. 108 آنهايند كسانى كه خداوند بر دلها و گوش و چشمانشان مهر (نافهمى و شقاوت) نهاده و آنها همان غافلانند. 109 و بىترديد آنها در آخرت همان زيانكارانند. 110 آن گاه بىشك پروردگار تو نسبت به كسانى كه پس از آنكه (از كفار) شكنجه ديدند هجرت كردند، سپس جهاد نمودند و صبر كردند، پروردگار تو پس از آن (مصيبتها، در حق آنان) بسيار آمرزنده و مهربان است.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 279