نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 292
97 هر كه را خدا هدايت نمايد پس اوست هدايتيافته (حقيقى)، و هر كه را در گمراهيش رها سازد، هرگز براى چنين كسانى جز خدا هيچ ياور و سرپرستى نخواهى يافت، و آنها را در روز قيامت كور و لال و كر بر صورتهايشان محشور مىكنيم (بر صورتها راه روند يا كشيده شوند)؛ جايگاه آنان جهنم است، هر زمان كه شعلهاش فرو نشست زبانهاى بر آنها بيفزاييم. 98 اين (عذاب) كيفر آنهاست به سبب آنكه به آيات و نشانههاى ما كفر ورزيدند و گفتند: آيا آن گاه كه ما مشتى استخوان و اعضاى پوسيده شديم در صورت آفرينشى نو برانگيخته خواهيم شد؟! 99 آيا ندانستند آن خدايى كه آسمانها و زمين را آفريده قادر است بر آنكه همانند (جسم دنيوى) آنها را (در آخرت) بيافريند (و عين روح برزخى آنها را در آن وارد كند) و (نيز) براى آنها (در زندگى دنيا و هم چنين در مكث برزخى تا روز قيامت) مدت معينى قرار داده كه هيچ ترديدى در آن نيست؟! اما اين ستمكاران از هر چيز جز انكار و كفران سرباز زدند. 100 بگو: اگر شما خزانههاى رحمت پروردگار مرا مالك مىشديد آن گاه از بيم (تمام شدن خزائن به واسطه) انفاق حتما امساك مىكرديد. و انسان همواره (روى نياز و فقر ذاتى خود طبعا) بخيل است. 101 و حقّا كه به موسى نه آيه و معجزه روشن (براى اثبات توحيد و نبوت او) داديم، پس از بنى اسرائيل سؤال كن آن هنگام را كه (موسى با معجزات) به سوى آنها آمد پس فرعون (با مشاهده معجزات به او) گفت: من تو را اى موسى بىترديد جادو شده مىپندارم. 102 موسى گفت: حتما تو دانستهاى كه اين معجزات را جز پروردگار آسمانها و زمين فرو نفرستاده تا دلايل روشنى باشد. و البته- اى فرعون- من تو را هلاكشده مىپندارم. 103 پس فرعون تصميم گرفت كه آنها را از زمين (مصر به تبعيد يا از روى زمين به كشتن) بيرون براند، پس ما او و كسانى را كه با او بودند همگى را غرق كرديم. 104 و پس از او به بنى اسرائيل گفتيم: در زمين (مصر و شام) ساكن شويد. پس چون وعده آخرت برسد همه شما را با همديگر (به صحنه محشر) مىآوريم (و پس از محاكمه و قضاوت جدا مىسازيم).
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 292