ترجمه قرآن - مشكينى، على - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 293

105 و (اين قرآن را) به حق فرو فرستاديم و به حق هم نزول يافته (صدورش از مبدأ وحى به هدف حق و والا، و نزول و بقايش نيز به حق و مصون از هر خطا و تحريف است)، و ما تو را جز مژده‌رسان (به گروندگان) و بيم‌دهنده (به منكران) نفرستاديم (نه مأمور اجرا كه از وظايف امام است، و نه كفيل مجازات كه از شئون خدايى است).
106 و ما اين قرآن را متفرق و جدا جدا بر تو خوانديم (سوره سوره و آيه آيه نازل كرديم و يا بر حسب وقوع حوادث تجزيه نموديم) تا آن را براى مردم آرام آرام و با درنگ قرائت كنى، و ما آن را به تدريج (در مدت 23 سال) فرو فرستاديم.
107 (مشركان را) بگو: خواه به اين كتاب ايمان بياوريد يا نياوريد، بى‌ترديد كسانى كه به آنها قبل از (نزول) اين كتاب علم داده شده (از كتابهاى آسمانى خود حقّانيت اين كتاب را مى‌دانند و) هنگامى كه بر آنها خوانده مى‌شود سجده‌كنان به صورت درمى‌افتند.
108 و مى‌گويند: منزه است پروردگار ما، حقّا كه وعده پروردگار ما همواره انجام شدنى است.
109 و (در پيشگاه خداوند) در حالى كه مى‌گريند به صورت درمى‌افتند، و (شنيدن و فهم قرآن) براى آنها بيم دل و خشوع قلب مى‌افزايد.
110 بگو: اللَّه را بخوانيد يا رحمان را بخوانيد (اسمى را كه بر ذات واجب يگانه واجد همه كمالات وضع شده، يا اسمى را كه به لحاظ صفات او وضع شده) هر يك را بخوانيد (اشاره بر يك ذات پاك است) زيرا براى او بهترين نام‌هاست (كه برخى دلالت بر ذات و برخى بر صفات ذات و برخى بر صفات فعل دارد) و نمازهايت را خيلى بلند مخوان (كه فرياد گفته شود) و خيلى هم آهسته مخوان (كه خود نيز نشنوى) و ميان اين دو راهى بطلب (كه نمازهاى جهريه و اخفاتيه هر دو با اختلاف پيدا بودن جوهره صوت و پيدا نبودن آن در آن راه باشد، و يا آنكه همه نمازها را بلند مخوان و همه را آهسته مخوان، بلكه راهى ميان اين دو بجوى كه برخى را به جهر و برخى را به اخفات بخوان).
111 و بگو: هر گونه ستايش از آن خداست خدايى كه فرزندى نگرفته (زيرا مقدمات تولد فرزند و ثمرات پس از تولد در حق او محال است) و او را شريكى در سلطه و حكومت (بر عالم هستى) و مالكيت حقيقى (بر اجزاى آن) نيست، و او را از روى (بيم و نياز و) مذلّت، ياور و سرپرست و دوستى نيست، و او را (در هر نماز و هر حال) تكبير بگو و به بزرگى او اعتقاد كامل بياب و در ميان جامعه او را در حد توان خود بزرگ كن.
سوره كهف مكّى‌
، 110 آيه‌
به نام خداوند بخشنده مهربان‌
1 سپاس از آن خداوندى است كه اين كتاب را بر بنده خود فرو فرستاد و در (الفاظ و محتواى) آن هيچ انحراف و كژى ننهاد.
2 در حالى كه مستقيم و نگهبان و ناظر (بر كتاب‌هاى آسمانى گذشته و مصالح جامعه بشرى آينده) است تا (كسانى را كه ايمان درست يا عمل صالح ندارند) از عذاب سختى از جانب خود بيم دهد و مؤمنانى را كه عمل‌هاى شايسته به جا مى‌آورند بشارت دهد كه حتما براى آنها پاداشى نيكو است.
3 براى هميشه در آن (پاداش نيكو) ماندگارند.
4 و بيم دهد كسانى را كه گفتند خداوند فرزندى برگرفته است (مشركان و يهود و نصارى).

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 293

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست