191 و هر جا به آنها (به مشركين مكه) دست يافتيد آنها را بكشيد، و از جايى كه شما را بيرون راندند (از مكه) بيرون رانيد، و فتنه (شرك آنها و آزار دادن مسلمانها و بيرون كردن آنها از مكه) از كشتن بدتر است. و با آنها در نزد مسجد الحرام نجنگيد مگر آنكه در آنجا با شما بجنگند، پس اگر (در آنجا) با شما جنگيدند آنها را بكشيد، كه كيفر كافران همين است. 192 و اگر (از شرك و ستيزه) باز ايستند، همانا خداوند بسيار آمرزنده مهربان است. 193 و با آنها بجنگيد تا فتنهاى نباشد (تا ريشه شرك كنده شود) و آيين و اطاعت تنها از آن خدا باشد. پس اگر (از شركشان) باز ايستادند، تعدّى جز بر ستمكاران روا نيست. 194 ماه حرام در مقابل ماه حرام است (ماههاى رجب، ذو القعده، ذو الحجّه و محرم محترماند و نبايد در آنها جنگيد، اما اگر كسى حرمت آن را شكست و شروع به جنگ كرد، بايد در همان ماه حرام با او جنگيد) و همه محترمها (مانند حرم، مسجد الحرام، جان و عرض مؤمن در مقابل هماند و) قصاص دارند، پس هر كه بر شما تعدّى كرد (و احترامى را شكست) شما هم به مانند آن بر او تعدّى كنيد، و از خدا پروا نماييد (كه از مرز مقابله به مثل تجاوز نكنيد) و بدانيد كه خدا با پرهيزكاران است. 195 و در راه خدا انفاق كنيد و (به واسطه ترك انفاق در راه جهاد، يا صرف آن در غير راه خدا) خود را به دست خود به هلاكت نيفكنيد، و نيكى كنيد كه بىترديد خداوند نيكوكاران را دوست دارد. 196 و (عمل) حج و عمره را براى خدا به اتمام رسانيد، و اگر (پس از بستن احرام به واسطه دشمن يا بيمارى) ممنوع از عمل شديد (بر شماست) قربانى كردن آنچه ميسر گردد (از شتر يا گاو يا گوسفند، كه به قربانگاه مكه يا منى بفرستيد)، و سر خود را نتراشيد تا آن قربانى به محل خود برسد و اگر كسى از شما (در حال احرام) مريض باشد يا ناراحتى از ناحيه سر داشته باشد (و مجبور به تراشيدن سر شود، سر را بتراشد و) كفّارهاى از قبيل روزه يا صدقه يا قربانى انجام دهد. و اگر (در مورد حج و عمره از دشمن و بيمارى) ايمن بوديد پس هر كه با تقديم عمره تمتّع (عمره بهرهمندى از تقرب به خدا، و برخوردارى از ممنوعات احرام پس از احرام آن) به سوى حج تمتّع رود بر اوست آنچه ميسر گردد از قربانى (شتر يا گاو يا گوسفند) و كسى كه قربانى نيابد (يا پول آن را نداشته باشد) بر اوست سه روز در همان سفر حج روزه داشتن و هفت روز هنگامى كه برگشتيد؛ اين ده روز كامل است. اين (حج كه تمتّع ناميده مىشود) فريضه كسى است كه (خود و) خانوادهاش ساكن مسجد الحرام (مكه و اطرافش تا 24 كيلومتر) نباشند. و از خدا پروا كنيد و بدانيد كه خداوند سختكيفر است.