ترجمه قرآن - مشكينى، على - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 355

37 مردانى كه هيچ تجارت و خريد و فروشى آنها را از ياد خدا و برپا كردن نماز و پرداختن زكات مشغول نمى‌كند، آنها از روزى مى‌ترسند كه دل‌ها و ديده‌ها در آن پريشان و دگرگون است.
38 (آنها تسبيح مى‌گويند و به ذكر خدا مشغولند) تا خداوند به آنها بهترين پاداش آنچه را كه انجام داده‌اند بدهد و از فضل خويش بر (پاداش) آنها بيفزايد، و خداوند هر كه را بخواهد بى‌حساب (بدون مقابله با عمل) روزى مى‌بخشد.
39 و كسانى كه كفر ورزيدند تمام عمل‌هاى (خير) آنها (از عبادات و انفاقات و اختراعات) مانند سرابى است در زمين هموار كه (انسان) تشنه آن را (از دور) آب پندارد تا آن گاه كه به آن رسد آن را چيزى نيابد (مرگ كافر رسيدن به آن سراب است كه همه اعمالش را هيچ بيند) و خدا را نزد آن يابد كه حساب (عمل) او را تماما بپردازد (نتيجه حسابش را كه كيفر سيّئات فرعى و جزاء كفرى كه سبب سراب شدن حسنات اوست درباره او تنجّز مى‌بخشد) و خداوند زودرس به حساب است (تراكم اعمال، گذشت زمان‌ها، زيادى عمّال در روز حساب، مانع از انجام سريع در وقت موعود نمى‌شود).
40 يا (عمل‌هاى شرّ كافران) مانند تاريكى‌هايى است (براى غريق) در دريايى ژرف كه آن را موجى مى‌پوشاند كه بالاى آن موجى ديگر است و از فراز آن ابرى است، تاريكى‌هايى است انباشته بر روى هم كه اگر دست خود را (در جلو ديده‌اش) بيرون آرد آن را به راحتى نمى‌بيند (عقايد انحرافى، رذايل اخلاقى و محرمات عمل وى ظلمت‌هايى است در فضاى قلبش در دنيا و فردا در بالاى سرش) و كسى كه خدا براى او نورى قرار نداده هرگز نورى نخواهد داشت.
41 آيا به چشم دل نديدى كه هر كس كه در آسمان‌ها و اين زمين است و پرندگان بال گشوده (در فضا) خدا را تسبيح مى‌گويند؟! هر يك از آنها (بر حسب استعداد تكوينى و ارادى خود) دعا و خضوع و نماز و تسبيح خود را دانسته است و خداوند به آنچه انجام مى‌دهند داناست.
42 و ملكيت حقيقى و فرمانروايى آسمان‌ها و زمين از آن خداست (زيرا آفرينش، حفظ، تدبير و فانى كردن همه در تحت اراده اوست)، و بازگشت (آنچه حيات يافته سپس مى‌ميرد) به سوى خداست.
43 آيا نديدى كه خداوند ابرى را (از هر سو) به آرامى مى‌راند سپس ميان (قطعات) آن پيوند مى‌دهد سپس آن را متراكم مى‌سازد، پس باران را مى‌بينى كه از لابه‌لاى آن بيرون مى‌آيد، و نيز از آسمان (بالاى سرتان) از كوه‌هاى ابر يخ‌زده كه در آن هست برف و تگرگ فرو مى‌ريزد، پس به سبب آن به قومى كه بخواهد (در دنيا به آنها كيفر دهد) زيان مى‌رساند و آن را از قومى كه بخواهد برمى‌گرداند، نزديك است روشنى برقش (نور) چشم‌ها را از بين ببرد.

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 355

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست