نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 472
41 و اى قوم من، مرا چه شده است كه شما را به سوى نجات دعوت مىكنم و شما مرا به سوى آتش فرا مىخوانيد؟! 42 شما مرا دعوت مىكنيد تا به خداوند كافر شوم و چيزى را كه بدان علم ندارم شريك او سازم، و من شما را به سوى آن (خداى) مقتدر شكستناپذير و بسيار آمرزنده فرا مىخوانم. 43 مسلما آنچه مرا به سوى آن مىخوانيد آن را دعوتى در دنيا و آخرت نيست (درخور خواندن نيست و كسى را به كلام خود يا فرستادن رسول يا كتاب فرا نخوانده است)، و بازگشت ما به سوى خداست و مسرفين (تجاوزكنندگان از حد بندگى) ياران آتشاند. 44 پس به زودى آنچه را به شما مىگويم (در وقت نزول عذاب و در جهان ديگر) متذكر مىشويد، و من كار خود را به خدا مىسپارم، زيرا خداوند به (حال) بندگان بيناست. 45 پس خداوند او را از آسيب فريبهاى آنها نگه داشت و عذابى سخت بر فرعونيان وارد شد و آنان را فرا گرفت. 46 همان آتش (در عالم برزخ) كه فرعونيان هر صبح و شام بر آن عرضه مىشوند، و روزى كه قيامت برپا شود (گفته مىشود) فرعونيان را به سختترين عذابها درآوريد. 47 و (به ياد آر) هنگامى كه آنها در ميان آتش با هم به محاجّه و ستيز برمىخيزند، ضعيفان به كسانى كه استكبار ورزيدهاند گويند: همانا ما دنبالهرو شما بوديم، پس آيا شما دفعكننده بخشى از آتش از ما توانيد بود؟ 48 كسانى كه استكبار ورزيدهاند گويند: ما همگى در اينجاييم، حقّا كه خداوند در ميان بندگانش داورى كرده (و راه نجاتى وجود ندارد). 49 و كسانى كه در آتشند به نگهبانان جهنم گويند: پروردگارتان را بخوانيد تا اين عذاب را يك روز از ما تخفيف دهد.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 472