نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 503
6 و چون مردم محشور گردند معبودها (هر چند از جماد باشند) با آنان دشمن شوند و به پرستش آنها كفر ورزند و آنها نيز با معبودها دشمن گردند و به عبادتشان كافر شوند. 7 و چون آيات روشن ما بر آنها خوانده شود كسانى كه كفر مىورزند درباره حق و حقيقت هنگامى كه بدانها رسد گويند: اين جادويى آشكار است. 8 بلكه گويند: اين قرآن را از خود فرا بافته (و به خدا نسبت داده)؟ بگو: اگر آن را فرا بافته باشم (و خدا بخواهد مرا عذاب كند) شما هرگز مالك (دفع) چيزى از (عذاب) خدا نسبت به من نيستيد. او داناتر است به آنچه شما در آن وارد مىشويد (از تكذيب قرآن و جادو شمردن آن)، همين بس كه او شاهد ميان من و شماست، و اوست آمرزنده و مهربان. 9 بگو: من از ميان فرستادگان (خدا در دعوى نبوت و ارائه كتاب و معجزه) نوظهور و بىسابقه نيستم و نمىدانم (در آينده دنيا و آخرت) با من و شما چه خواهد شد، من پيروى نمىكنم مگر آنچه را كه به سويم وحى مىشود، و من جز بيمدهنده آشكارى نيستم. 10 بگو: به من خبر دهيد كه اگر اين (قرآن) از جانب خدا باشد و شما كفر ورزيديد و گواهى از بنى اسرائيل (مانند برخى از علماى يهود) بر نظير آن (تورات واقعى كه مثل قرآن و شاهد صدق قرآن است) گواهى داد و ايمان آورد و شما تكبر ورزيديد (آيا شما در گمراهى سختى نماندهايد)؟ همانا خداوند ستمكاران را (به مراتب كمال ايمان) هدايت نمىكند. 11 و كسانى كه كفر ورزيدند درباره كسانى كه ايمان آوردند، گفتند: اگر اين (قرآن يا اين دين) چيز خوبى بود آنها (كه از فقرا و طبقات پاييناند) در پذيرش آن بر ما سبقت نمىگرفتند و چون بدان هدايت نيافتند خواهند گفت: اين (كتاب) دروغى قديم و كهنه است. 12 (و چگونه مىشود افك باشد) در حالى كه پيش از آن كتاب (آسمانى) موسى پيشوا و رحمت (جامعه بود) و اين كتابى است تصديقكننده (آن) به زبان عربى، تا انذار كند كسانى را كه ستم كردهاند، و بشارت باشد براى نيكوكاران. 13 به يقين كسانى كه (از عمق قلب) گفتند: پروردگار ما تنها خداست، سپس (بر طبق آن) استقامت داشتند، (در عالم آخرت) نه ترسى بر آنهاست و نه اندوهى خواهند داشت. 14 آنها ياران بهشتاند كه در آنجا جاودانهاند، به پاداش آنچه (در دنيا) انجام مىدادند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 503