نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 518
سوره ق مكّى ، 45 آيه به نام خداوند بخشنده مهربان 1 قاف. رمزى ميان اللَّه و رسول اوست. اين كتاب مركب از همين حروف است ولى بشر از مقابله با آن ناتوان است. اين كتاب داراى محكمات و اين گونه متشابهات است. اى محمد، آن گونه كه مأمور شدهاى استوار باش، آنچه موجود شدنى است از ازل بدان حكم شده و، سوگند به قرآن با عظمت و عزيز و باشكوه و شرافت و قدر و منزلت (كه تو از پيامبرانى و روز جزا حق است). 2 (آنها نه فقط نپذيرفتند) بلكه تعجب كردند از اينكه بيمدهندهاى از (جنس) خودشان بر آنها آمده (كه نه از ملائكه است نه از جنّ)، از اين رو آن كافران گفتند: اين چيز عجيبى است! 3 آيا آن گاه كه مرديم و خاك شديم (دوباره زنده و برانگيخته مىشويم)؟ اين بازگشتى است دور (از تجربه تاريخ و درك عقل؛ و چگونه اجزاى متلاشى و مخلوط به يكديگر بدنها تجزيه و تحليل، و تركيب جداگانه پيدا مىكند؟) 4 (هيچ دورى ندارد، زيرا) مسلّما آنچه را كه اين زمين از جمعيت آنها كم مىكند و خاك (قبر) از جسد آنها مىكاهد ما (از ازل) دانستهايم و در نزد ما كتابى است (به نام لوح محفوظ) كه (حوادث عالم هستى را) حافظ است و (از هر حادثه و تغيير) محفوظ است. 5 (نه آنكه عقلشان درك نكند) بلكه حق را هنگامى كه بدانها رسيد (و روشن شد) تكذيب كردند، پس آنها در كارى آشفتهاند (در دل يقين و بر زبان انكار دارند). 6 پس آيا به آسمان بالاى سرشان ننگريستند كه چگونه آن را بنا نموديم و بياراستيم و آن را هيچ گونه شكافى نيست (نقص و خللى در آن ديده نمىشود)؟! 7 و ما زمين را بگسترديم، و در آن كوههايى ثابت و استوار افكنديم، و در آن از هر صنف و جفتى از گياهان زيبا و دلانگيز رويانديم. 8 تا (سبب) بينايى و تذكّر باشد براى هر بندهاى كه (به وسيله تفكر در آيات آفاقى به سوى خدا) بازمىگردد. 9 و از آسمان آبى پرخير و بركت (به صورت باران و برف و تگرگ) فرود آورديم پس به وسيله آن باغها (ى پردرخت) و دانههاى دروكردنى رويانيديم. 10 و درختان بلند قامت و باردار خرما را كه خوشههاى روى هم چيده و (در هر خوشه) ميوههاى روى هم چيده دارند. 11 تا روزى بندگان باشد، و نيز به وسيله باران سرزمين مردهاى را (با روييدن گياهان) زنده كرديم، اين گونه است بيرون آمدن (همانند روييدن گياهان و دانههاست، سر برآوردن مردگان از قبرها در روز قيامت). 12 پيش از آنان (مشركان مكه) نيز قوم نوح، و اصحاب رس (ملّتى كه در يمامه پيامبرشان حنظله را در چاه افكندند) و ثمود (قوم صالح، پيامبرانشان را) تكذيب كردند. 13 و نيز عاد (قوم هود) و فرعون (و يارانش) و برادران (قبيلهاى) لوط، 14 و ساكنان آن سرزمين خرم و پردرخت (قوم شعيب) و قوم تبّع (سلطان يمن) همه آنان فرستادگان را تكذيب كردند پس وعده حتمى من (كه منكران را عذاب خواهم نمود درباره آنها) ثابت و سزا گرديد. 15 پس مگر ما در آفرينش نخستين (جهان هستى) درمانديم (تا از اعاده آن عاجز باشيم)؟ (آنها منكر خلق اول نيستند) بلكه آنها درباره آفرينش جديد در اشتباهند.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 518