نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 565
16 ما به زودى داغ (ذلت) بر بينى او مىنهيم. 17 ما آنها را (اهل مكه را) آزموديم همانگونه كه صاحبان آن باغ را (كه در يمن در نزديكى صنعا بود) آزموديم آن گاه كه قسم خوردند كه بامدادان ميوههاى آن را خواهند چيد. 18 در حالى كه (در فكر خود چيزى براى فقرا) استثنا نمىكردند و ان شاء اللَّه نمىگفتند. 19 پس شبانه بلايى فراگير از جانب پروردگارت بر آن باغ احاطه كرد در حالى كه آنها خواب بودند. 20 پس آنجا به صورت باغى ميوههايش چيده شده و درختانش سياه و سوخته درآمد. 21 پس هنگام صبح يكديگر را صدا زدند، 22 كه اگر قصد چيدن (ميوه) داريد بامدادان به سوى باغ و زراعت خود بيرون آييد. 23 پس به راه افتادند در حالى كه آهسته با هم گفتگو مىكردند. 24 كه مبادا امروز فقيرى در اين باغ بر شما وارد شود! 25 و صبحگاه با تصميم بر محروم كردن (فقرا) بيرون شدند. 26 پس چون آن باغ را ديدند، گفتند: حتما راه را گم كردهايم يا گمراه از راه حق شدهايم. 27 (نه تنها راه حق را گم كردهايم) بلكه ما (از نعمت حق و زراعت خود) محروم شدهايم. 28 ميانسال آنها و عاقلترين و مستقيمترين آنها گفت: آيا به شما نگفتم كه چرا خدا را منزه (از نقص و عيب) نمىداريد (و با تصميم بر مخالفتش عملا او را عاجز مىشماريد)؟! 29 گفتند: پروردگار ما منزه است، حقّا كه ما ستمكار بوديم. 30 پس به يكديگر روى آورده، در حالى كه به ملامت هم مىپرداختند. 31 گفتند: اى واى بر ما، مسلّما ما طغيانگر و سركش بوديم. 32 اميد است كه پروردگار ما بهتر از آن را به جاى آن به ما بدهد، كه ما به سوى پروردگارمان مشتاقيم. 33 اين گونه است عذاب (ما در دنيا)، و البته عذاب آخرت بزرگتر است، اگر مىدانستند. 34 به يقين براى پرهيزگاران در نزد پروردگارشان بهشتهاى پرنعمت است. 35 پس آيا ما تسليمشدگان را (از نظر پاداش اخروى) همانند گنهكاران قرار مىدهيم؟! 36 شما را چه شده؟ چگونه داورى مىكنيد؟! 37 آيا براى شما كتابى است (آسمانى) كه در آن مىخوانيد، 38 كه براى شماست (در آن عالم) هر چه برگزينيد؟! 39 يا براى شما عهد و پيمانهاى مؤكد است بر ما تا روز قيامت كه هر آنچه حكم كنيد (از بهشت و نعمتهاى آخرت) براى شما خواهد بود؟! 40 از آنان بپرس كه كدام يك از آنها ضامن اين (ادعا) است؟! 41 يا آنها را شريكانى است (شريكانى در صحت اين ادعا يا معبودهايى شريك خدا كه فردا آنها را نجات دهند و مقام بخشند)؟ پس شريكانشان را بياورند اگر راستگويند. 42 (به ياد آر) روزى كه كار بر آنها به شدت سخت شود و (به عنوان توبيخ) به سجده كردن دعوت شوند ولى نتوانند (زيرا صفت تكبر دنيوى به انجماد قامتشان تجسّم يافته است).
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 565