ترجمه قرآن - مشكينى، على - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 584

16 آن گاه كه او را پروردگارش در وادى مقدس طوى ندا درداد.
17 كه برو به سوى فرعون، كه او طغيان كرده است.
18 پس بگو كه آيا تو را ميلى هست به آنكه (از كفر و طغيان) پاكيزه شوى؟
19 و تو را به سوى پروردگارت هدايت كنم تا از او بترسى؟
20 پس آن نشانه بسيار بزرگ (توحيد و نبوت خود، عصاى متحول به حالات مختلف) را به او نشان داد.
21 پس او تكذيب نمود و نافرمانى كرد.
22 آن گاه پشت كرد در حالى كه (بر ضد موسى) مى‌كوشيد.
23 پس (قوم خود را) گرد آورد و ندا درداد،
24 و گفت: من پروردگار برتر و والاتر شما هستم. (به خاطر انفاقات مالى و اداره امور مردم خود را ربّى بالاتر از بت‌ها و ساير ارباب آنها مى‌ديد.)
25 پس خداوند او را به كيفر گفته‌هاى كفرآميز اول و آخرش بگرفت و به عذاب عبرت‌زاى آخرت و دنيايش گرفتار ساخت (كه همان غرق دسته‌جمعى دنيوى و آتش صبحگاهى و شامگاهى برزخى بود).
26 بى‌ترديد در اين (حادثه) عبرتى است براى كسى كه (از خدا) مى‌ترسد.
27 آيا آفريدن شما (پس از مرگ) دشوارتر است يا آسمان، كه آن را بنا نمود.
28 سقف آن را برافراشت و (خلقتش را از نظر ماهيت ذات، كرات تزيينى، حركت‌هاى مستقيم و دايره‌اى آنها) نظام بخشيد.
29 و شبش را تاريك نمود و روزش را آشكار ساخت.
30 و زمين را پس از آن بگسترد و هموار نمود و (در حركت وضعيش به دور خود و در مدار حركت انتقاليش به دور خورشيد) به چرخش انداخت.
31 آب‌هاى درونى آن و چراگاه‌ها و گياهان آن را ظاهر ساخت.
32 و كوه‌ها را (بر روى آن) ثابت و پابرجا نمود.
33 تا براى شما و چارپايانتان وسيله برخوردارى (در زندگى) باشد.
34 پس هنگامى كه آن بلاى چيره‌شونده بسيار بزرگ (حادثه قيامت) دررسد،
35 در روزى كه انسان آنچه را كه به كوشش انجام داده (به وسيله نامه عمل شخصى و لوح محفوظ عمومى) به ياد آورد،
36 و جهنم را براى هر كه ببيند (و نابينا محشور نباشد) آشكار سازند،
37 اما كسى كه طغيان كرده،
38 و زندگى دنيا را (بر آخرت) ترجيح داده،
39 پس بى‌ترديد جهنم جايگاه اوست.
40 و اما كسى كه از مقام و منزلت پروردگار خود و از ايستادن در برابر او ترسيده و نفس را از هواها منع كرده،
41 پس بى‌شك بهشت جايگاه اوست. (اين پنج آيه جواب آيه 34 است).
42 همواره تو را از قيامت مى‌پرسند كه وقوع آن در چه زمانى است؟
43 تو در چه حالى از ياد آن هستى؟ (از وقت آن چه خبر دارى؟)
44 نهايت (كار) آن به سوى پروردگار توست (علم به حقيقت و كيفيت حدوث و زمان آن و پديد آوردنش مخصوص اوست).
45 جز اين نيست كه تو بيم‌دهنده كسى هستى كه از آن مى‌ترسد (نه واداركننده به اعتقاد و نه كيفردهنده مخالفان).
46 گويى آنها روزى كه قيامت را مى‌بينند (چنين پندارند كه در دنيا يا در طول عالم برزخ يا در مجموع) جز شامگاهى يا صبحگاه آن درنگ نكرده‌اند. (در مقابل ابديت عالم آخرت به نظرشان چنين خواهد آمد.)

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 584

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست