سوره عبس مكّى ، 42 آيه به نام خداوند بخشنده مهربان 1 صورت در هم كشيد و روى گردانيد. 2 بدان جهت كه آن نابينا نزد او آمد. (بيان برخورد مردى ثروتمند است در محضر پيامبر يا نابينايى كه براى پذيرش اسلام آمده بود.) 3 و تو چه مىدانى؟ شايد او (به واسطه انجام عملهاى صالح، از گناه) پاك گردد. 4 يا (از شنيدن گفتار حق) متذكّر شود و تذكرش او را سود دهد (و اسلام آورد). 5 اما كسى كه ثروتمند است، يا خود را ثروتمند و بىنياز مىپندارد، 6 پس تو با او با استقبال و گرمى برخورد مىكنى! 7 در حالى كه بر تو مسئوليتى نيست از اينكه او پاكى نپذيرد (و اسلام نياورد). 8 و اما كسى كه به نزد تو آمده، كوشش (در هدايت و طلب خير) دارد، 9 در حالى كه (از خداى خود) مىترسد، 10 پس تو از توجه به او به ديگران مىپردازى؟! 11 نبايد چنين باشد؛ اين آيات قرآنى وسيله يادآورى است. 12 كه هر كس بخواهد، محتواى آن را ياد كند (تا هدايت يابد). 13 (اين قرآن) در صحيفهها و نوشتههايى است گرامى و ارجمند، 14 والا قدر و پاك (از لغو و باطل و تناقض و اختلاف). 15 در دست نويسندگانى از فرشتهها (كه آن را از لوح محفوظ استنساخ نمودهاند) يا رسولانى از فرشتگان (كه آن را از مبدأ وحى به پيامبر رساندهاند) و يا مسافرانى از عالمان امت (كه آن را در نقاط جهان به جاهلان ابلاغ مىكنند). 16 گراميانى نيكوكار. 17 كشته باد انسان كه چقدر كافر و ناسپاس است! 18 (خدايش) از چه چيزى او را آفريده؟ 19 او را از نطفهاى (مختلط و پست و بىارزش) آفريد، آن گاه (از بدو خلقت تا انتهاى كمالش در حركتهاى كمّى و كيفى) اندازهگيرى كرد، 20 سپس راه را (راه انتخاب خير و شر را به دادن عقل و اراده و اختيار) برايش آسان ساخت، 21 سپس او را ميراند و در قبر كرد. 22 سپس آن گاه كه بخواهد او را زنده برمىانگيزاند. 23 چنين نيست (كه انسان در برابر اوامر او و اين نعمتها اطاعت و شكر نموده، بلكه) او هنوز آنچه را به او دستور داده (به كمال) انجام نداده است. 24 پس انسان بايد به خوراك خويش بنگرد (تا دست قدرت حق را ببيند). 25 ما آب را به ريزش خاصى فرو ريختيم (به شكل باران و برف و تگرگ). 26 سپس اين زمين را شكافتيم شكافتنى (متناسب حال گياهان و درختان و چشمهها). 27 پس در آن دانهاى رويانيديم (با اقسام مختلف و بىشمار). 28 و درخت انگور و سبزيجاتى كه چندين نوبت چيده مىشود. 29 و درخت زيتون و خرمايى. 30 و باغهايى حصار كشيده مملوّ از درختان تنومند و بزرگ. 31 و ميوهاى تر و خشكانده شده براى ذخيره، و علف چرايى. 32 براى برخوردارى شما و چهارپايانتان. 33 پس هنگامى كه صيحه گوشخراش (نفخه دوم صور) در رسد، 34 روزى كه آدمى از برادرش مىگريزد. 35 و از مادر و پدرش. 36 و از همسر و پسرانش. 37 براى هر انسانى در آن روز حال و كارى خواهد بود كه او را به خود مشغول دارد. 38 چهرههايى در آن روز روشن و درخشان است. 39 خندان و شادمان. 40 و چهرههايى در آن روز بر آنها غبار و كدورت است. 41 سياهى و تاريكيى آن را فرا گرفته و پوشانده است. 42 آنان همان كافران فاجرند.