24 گويد: اى كاش براى زندگى (ابدى) خويش (چيزى) از پيش فرستاده بودم! 25 پس در آن روز هيچ كس مانند عذاب او (خدا) عذاب نكند (عذابى كه هيچ كس در دنيا مانند آن را نمىتوانست بكند). 26 و هيچ كس همانند در بند كشيدن او در بند نكشد. 27 اى جان آرام گرفته (جانى كه در سايه كمال تقوا به مرتبهاى رسيده كه هواها و شياطين توان انحرافش را ندارند)، 28 به سوى پروردگار خويش بازگرد در حالى كه تو از او خشنود و او از تو خشنود است. 29 پس در ميان بندگان من درآى. 30 و در بهشت من داخل شو. سوره بلد مكّى ، 20 آيه به نام خداوند بخشنده مهربان 1 نه؛ سوگند به اين شهر (مكه معظّمه)، 2 در حالى كه تو در اين شهر جاى گزينى. 3 و سوگند به پدر و آنچه فرزند آورده (به آدم و معصومين از اولاد او، و به ابراهيم و فرزندش اسماعيل كه بانيان كعبه و مكهاند و به هر مؤمن صالحى كه فرزندى صالح آورد). 4 كه بىترديد ما انسان را در رنج و مشقّت آفريدهايم (كامش توأم با ناكامى و لذايذش همراه با تلخى است). 5 آيا او مىپندارد كه هرگز كسى بر او دست نمىيابد (كه كفر مىورزد و طغيان مىكند)؟! 6 (به عنوان منّت و زياد شمردن انفاقاتش) مىگويد: من مال فراوانى را نابود كردم! 7 آيا گمان مىكند كه هيچ كس او را (در حال انفاق) نديده است؟! 8 آيا ما براى او دو چشم (بينا) قرار نداديم. 9 و يك زبان و دو لب. 10 و او را (به دادن عقل و تأييد به نقل) به دو راه (خير و شر در بعد مادى و معنوى) هدايت نموديم. 11 پس او گردنه و راه دشوار را بالا نرفته. 12 و تو چه دانى كه راه دشوار چيست! 13 آزاد كردن بردهاى است. 14 يا طعام دادن در روز قحطى و گرسنگى. 15 به يتيمى خويشاوند. 16 يا فقيرى خاكنشين. 17 علاوه بر اينها از كسانى باشد كه ايمان آورده و يكديگر را به صبر و مهربانى و بخشش توصيه كردهاند. 18 آنها اصحاب يمن و سعادتند. 19 و كسانى كه به آيات و نشانههاى ما كفر ورزيدند آنها اصحاب شومى و شقاوتند. 20 بر آنها آتشى است سرپوشيده (كه دم و سوز آن بيشتر و راه خروج از آن بسته است).