15 كه در آن جز كافر شقىتر وارد نمىشود و نمىسوزد. 16 همان كسى كه (در دنيا كافر شد و دعوت پيامبران را) تكذيب كرد و روى گردانيد. 17 و به زودى از آن هر پرهيزكارتر به دور داشته مىشود (و اما تقىّ مطلق و شقىّ مطلق يعنى فاسق نيز از آن دورند زيرا اشقى نيستند). 18 آن كس كه مال خود را (در راه خدا) مىدهد تا پاكيزه شود (و روحش كمال يابد). 19 و كسى را در نزد او نعمت و منّتى نيست كه اين پاداش آن باشد. 20 لكن براى طلب رضاى پروردگار اعلى و برترش (عطا مىكند)، 21 و البته به زودى (در آخرت به واسطه الطاف بىپايان حق) خشنود خواهد شد. سوره ضحى مكّى ، 11 آيه به نام خداوند بخشنده مهربان 1 سوگند به ابتداى پرتوافشانى خورشيد و به روز روشن. 2 و سوگند به شب آن گاه كه آرام گيرد و فراگير شود. 3 كه پروردگارت تو را ترك نكرده و دشمن نداشته است. 4 و مسلما آخرت براى تو از دنيا بهتر است. 5 و البته به زودى پروردگارت (آن قدر) به تو عطا كند كه خشنود شوى. 6 آيا تو را يتيم نيافت پس جاى و پناه داد؟ و آيا تو را يگانه زمان و تنها نيافت، پس جهانى را به دورت جمع نمود؟ 7 و تو را ناآگاه (از معارف دينى) يافت پس (به وسيله وحى) هدايت نمود. 8 و تو را فقير و نيازمند يافت پس بىنياز كرد. 9 پس يتيم را هرگز خوار و رانده مساز. 10 و حاجت خواه را به تشر مران. 11 و نعمت پروردگارت را (كه به تو ارزانى داشته) بازگو كن (و بگو كه تو خود نخستين هديه واجب به عالم امكانى، وسيله فتح دريچه خلقتى، داراى انسانيت اتمّ، عقل اكمل، خلق عظيم، ختم نبوت، آيين جامع، قرآن جاودان، قداست ذات و عصمت جانشينانى). سوره شرح مكّى ، 8 آيه به نام خداوند بخشنده مهربان 1 آيا ما سينهات را برايت نگشوديم؟ (ظرفيت بزرگ و صبر و حوصله فراوان به تو نداديم؟ كه با ظرفيتى بزرگ مقام اتصال به خالق و ارتباط با خلق را بگنجى، جايگاه علوم و حكم و احكام دين باشى، مستعدّ دريافت وحى از عالم فوق طبيعت و ابلاغ به جامعه بشرى شوى و متحمل رياست ملت و مقام پدرى امت گردى). 2 و سنگينى بارت (بار نبوتت) را از تو فرو ننهاديم؟ (آن را براى تو آسان نكرديم؟) 3 بارى كه سنگينى آن (گويى) پشتت را شكسته بود. 4 و نامت را براى (عظمت ذات) تو بالا برديم (كه در پهنه گيتى و ملأ اعلى ذكر شود، قرين نام اللَّه گردد، شهادت توحيد و رسالت توأم شوند، خدا و فرشتگان و خلق ثنايت گويند، به تدريج فراگير كره زمين باشد و در آخرت به مقام محمود رسى). 5 پس (بدان كه) مسلما با هر دشوارى آسانيى است. 6 آرى با هر دشوارى آسانيى است. 7 پس هر گاه (از ابلاغ رسالت) فارغ شدى (در عبادت خدا) كوشش نما. 8 و به سوى پروردگارت رغبت كن.