ترجمه قرآن - مشكينى، على - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 77

سوره نساء مدنى‌
، 176 آيه‌
به نام خداوند بخشنده مهربان‌
1 اى مردم، از پروردگارتان پروا كنيد، آن خدايى كه شما را از يك نفس بيافريد (از يك جاندار كه او را از خاك و گل به نحو نخستين پديده اعجازى، به نام آدم و انسان و بشر پديد آورد) و از جنس او (به همان گونه اعجازى) جفت او را آفريد (و ميانشان عقد زوجيت بست) و از آن دو تن (به وسيله ازدواج برادر با خواهر در نخستين نسل آنان طبق تشريع اوّلى يا اضطرارى، و يا نازل كردن پسران بهشتى براى دختران، و دختران بهشتى براى پسرانشان) مردان و زنان بسيارى را منتشر و پراكنده نمود؛ و از خدايى كه به نام او از يكديگر درخواست مى‌كنيد و از (بريدن و قطع رابطه با) خويشاوندان پروا كنيد، كه همانا خداوند پيوسته بر شما مراقب و نگهبان است.
2 و اموال يتيمان را (پس از بلوغ و رشدشان) به آنها بازدهيد و (مال) پليد و حرام را با (مال) پاكيزه و حلال (به خاطر تفاوت قيمت) عوض نكنيد (مال پست خود را با مال پرارزش آنها تبديل نكنيد) و اموال آنها را با خلط در اموال خود مخوريد، كه همانا آن گناهى بزرگ است.
3 و اگر بيم آن داشتيد كه نتوانيد درباره دختران يتيم (در صورتى كه با آنها طبق رسم آن روز ازدواج كنيد) عدالت ورزيد، پس با آنچه ميلتان باشد از زنان (ديگر) دو تايى يا سه‌تايى يا چهارتايى ازدواج نماييد، و اگر بترسيد از اينكه مبادا عدالت نورزيد پس به يك زن يا كنيزى كه خريده‌ايد اكتفاء كنيد، اين كار نزديكتر است به آنكه منحرف نشويد و ستم نكنيد.
4 و مهرهاى زنان را با ميل قلبى و به عنوان هديه بدهيد (گرچه فريضه واجب شما و عطيه الهى آنهاست) و اگر چيزى از آن را به رضاى خاطر به شما ببخشند آن را نوش و گوارا مصرف نماييد.
5 و اموالتان (و اموال يتيمان) را كه خدا وسيله قوام (زندگى) شما قرار داده به سفيهان (و خود يتيمان) ندهيد، و آنها را از درآمد آن مال روزى دهيد و لباس بپوشانيد، و با آنها به نحوى شايسته سخن بگوييد.
6 و يتيمان را بيازماييد تا آن گاه كه به حد ازدواج رسند (به حد توان آميزش جنسى كه نخستين مرحله تكامل روحى و جسمى بشر و هر حيوان است) پس اگر در آنان رشدى (از نظر فكر و عقل) ديديد اموالشان را به خودشان رد كنيد، و آن را به اسراف و شتاب از (بيم) آنكه مبادا بزرگ شوند (و اموالشان را از شما پس بگيرند) مخوريد، و آن كس (از اولياء يتيمان) كه بى‌نياز باشد (از تصرف در آن) خوددارى كند، و آن كه فقير باشد به مقدار متعارف (و حق الزحمه عادلانه) بخورد. پس هر گاه خواستيد اموالشان را به خودشان رد كنيد بر آنها گواه بگيريد (تا بعدا نزاعى پيش نيايد) و خداوند حسابرسى كافى است.

نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 77

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست