نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 93
92 و هيچ مؤمنى را نسزد و عقلا و شرعا روا نباشد كه مؤمنى را بكشد مگر آنكه از روى اشتباه و خطا (خطاى محض يا شبيه عمد) باشد. و هر كس مؤمنى را به خطا كشت بر اوست آزاد كردن بردهاى مؤمن (به عنوان كفاره قتل) و خونبهايى كه بايد تسليم خويشان مقتول شود، مگر آنكه آنها ببخشند. و اگر مقتول از گروهى باشد كه دشمن شمايند و خود او مؤمن است پس واجب است آزاد كردن بردهاى مؤمن (به عنوان كفاره، و خونبها ندارد). و اگر از گروهى باشد كه ميان شما و آنان پيمانى (پيمان صلح يا ذمّه) برقرار است بايد خونبهاى او تسليم خويشانش شود و بردهاى مؤمن آزاد نمايد، و كسى كه (برده) نيابد بايد دو ماه پياپى روزه بگيرد. توبهاى است از جانب خداوند، و خداوند همواره دانا و حكيم است. 93 و هر كس مؤمنى را به عمد بكشد (و آن را حلال شمرد)، كيفر او جهنم است كه جاودانه در آن باشد، و خداوند بر او خشم گيرد و او را از رحمت خود دور سازد و براى او عذابى بزرگ فراهم نمايد. 94 اى كسانى كه ايمان آوردهايد، هنگامى كه در راه خدا (براى جهاد) سفر كرديد خوب بررسى و تفحّص نماييد و نسبت به كسى كه به شما سلام دهد و اظهار اسلام كند مگوييد مؤمن نيستى، كه بخواهيد (به اين بهانه او را بكشيد تا) متاع زندگى دنيا را بطلبيد، در حالى كه در نزد خداوند غنيمتهاى فراوان است. شما نيز پيش از اين چنين بوديد (به زبان اظهار ايمان مىنموديد و نيز براى متاع دنيا انسان مىكشتيد) تا خدا بر شما (به ايمان واقعى) منّت نهاد. پس بايد بررسى و تحقيق نماييد، كه همانا خداوند به آنچه مىكنيد آگاه است.
نام کتاب : ترجمه قرآن نویسنده : مشكينى، على جلد : 1 صفحه : 93