پس چون پيمان شكستند و به آيات خدا كافر شدند و پيغمبران را به ناحق كشتند و (همه اين قبايح به جاى آوردند) بدين عذر كه گفتند: دلهاى ما در پرده است (و دروغ گفتند) بلكه خدا به سبب كفر، آنها را مهر بر دل نهاد، كه به جز اندكى ايمان نياورند؛ (155) و هم به واسطه كفرشان و بهتان بزرگشان بر مريم؛ (156) و هم از اين رو كه گفتند: ما مسيح عيسى بن مريم رسول خدا را كشتيم، در صورتى كه او را نه كشتند و نه به دار كشيدند بلكه امر بر آنها مشتبه شد؛ و همانا آنان كه درباره او عقايد مختلف اظهار داشتند از روى شك و ترديد سخنى گفتند و عالم به او نبودند جز آنكه از پى گمان خود مىرفتند؛ و به طور يقين مسيح را نكشتند؛ (157) بلكه خدا او را به سوى خود بالا برد، و پيوسته خدا مقتدر و كارش از روى حكمت است؛ (158) و هيچ كس از اهل كتاب نيست جز آنكه پيش از مرگ به وى (عيسى) ايمان خواهد آورد و در روز قيامت او بر آنان گواه خواهد بود؛ (159) پس به جهت (اين همه) ظلمى كه يهود كردند و هم بدين جهت كه بسيارى مردم را از راه خدا منع كردند، ما نعمتهاى پاكيزهاى را كه بر آنها حلال بود حرام گردانيديم؛ (160) و هم بدين جهت كه ربا مىگرفتند، در صورتى كه از ربا خوردن نهى شده بودند، و هم از آن رو كه اموال مردم را به باطل مىخوردند. و ما براى كافران آنها عذابى دردناك مهيا ساختهايم. (161) ليكن كسانى از آنها كه در علم قدمى ثابت دارند و به آنچه بر تو و پيغمبران پيش از تو نازل شده مىگروند و به ويژه مؤمنانِ ديگر آنان كه نماز به پا مىدارند و زكات مىدهند و به خدا و روز قيامت ايمان مىآورند، به زودى خدا آنان را اجر و ثواب عظيم عطا خواهد كرد. (162)