6- سورة الأنعام به نام خداوند بخشنده مهربان ستايش خداى راست كه آسمانها و زمين را آفريد و تاريكىها و روشنايى را مقرّر داشت (و با آنكه نظم آسمان و زمين دليل يكتايى اوست) باز كافران به پروردگار خود شرك مىآورند. (1) اوست خدايى كه شما را از گِلى آفريد، پس فرمان اجل و مرگ را بر همه كس معين كرد، و اجلى كه معين و معلوم است به نزد اوست، باز شما شك در آيات او مىكنيد. (2) و اوست خدا در همه آسمانها و در زمين، كه از نهان و آشكار شما با خبر است و بدانچه مىكنيد آگاه است. (3) و هيچ آيتى از آيات الهى بر اينان نيامد جز آنكه (از روى جهل و عناد) از آن روى گردانيدند. (4) حق را كه بر آنها آمد جدّا تكذيب كردند، پس به زودى خبر آنچه كه آن را به سخريه گرفتند به آنان مىرسد. (5) آيا نديدند پيش از ايشان چه بسيار گروهى را هلاك نموديم و حال آنكه در زمين به آنها قدرت و تمكّنى داده بوديم كه شما را ندادهايم؟ و از آسمان بر آنها باران (رحمت ظاهر و رحمت باطن كه كتاب آسمانى است) پيوسته فرستاديم و نهرها در زمين جارى ساختيم، پس چون نافرمانى كردند آنها را هلاك نموديم و گروهى ديگر بعد از آنها پديد آورديم. (6) و اگر ما كتابى بر تو فرستيم در كاغذى كه آن را به دست خود لمس كنند، باز كافران گويند: اين نيست مگر سحرى آشكار. (7) و گفتند: چرا (اگر محمد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم رسول است) بر او فرشتهاى نازل نشد؟ و چنانچه فرشتهاى بفرستيم كار تمام شود و ديگر لحظهاى آنها مهلت نخواهند يافت. (8)