و چنانچه رسول را فرشتهاى قرار مىداديم باز هم او را به صورت مردى در مىآورديم و بىشك سبب مىشديم كه همان اشتباهى كه براى ديگران پيش مىآوردند براى خودشان پيش آيد. (9) (اى پيغمبر) پيش از تو هم امم گذشته پيغمبران خود را سخت استهزاء كردند، پس آنان را كيفر اين عمل دامنگير شد. (10) بگو (اى پيغمبر) كه در روى زمين بگرديد آن گاه بنگريد كه عاقبت سخت آنها كه تكذيب كردند چگونه بود! (11) (به مشركان) بگو كه آنچه در آسمانها و زمين است ملك كيست؟ (اگر آنها نگويند) تو باز گو همه ملك خداست كه بر خويش رحمت و بخشايش را فرض و لازم كرده، البته شما را در روز قيامت كه بىهيچ شك خواهد آمد جمع مىگرداند، ولى كسانى كه خود را به زيان افكندند ايمان نمىآورند. (12) و هر چه در شب و روز آرامش يافته همه ملك خداست و او شنوا و داناست. (13) بگو: آيا غير خدا را به يارى و دوستى برگزينم؟ در صورتى كه آفريننده آسمان و زمين خداست و او روزى مىبخشد و خود از طعام بىنياز است. بگو: من مأمورم كه اول شخصى كه تسليم حكم خداست باشم. و البته از گروهى كه به خدا شرك آورند نباش. (14) بگو: من اگر نافرمانى خداى خود كنم از عذاب آن روز بزرگ سخت مىترسم. (15) هر كس در آن روز از عذاب برهد همانا به رحمت خدا نائل گرديده است، و اين فيروزى و سعادتى آشكار است. (16) و اگر از خدا به تو ضررى رسد هيچ كس جز خدا نتواند تو را از آن ضرر برهاند، و اگر از او به تو خيرى رسد (هيچ كس تو را از آن منع نتواند كرد) كه او بر هر چيز تواناست. (17) بگو: خداست كه كمال اقتدار و توانايى را بر بندگان دارد و اوست كه درستكار و آگاه است. (18)