بلكه (وبال) آنچه پيش از اين پنهان مىداشتند بر آنها آشكار شده و اگر بار ديگر هم (به دنيا) برگردند باز همان اعمال زشتى را كه از آن نهى شدند اعاده خواهند كرد، و آنان دروغ مىگويند. (28) و كافران گفتند: جز همين زندگى دنيايى ما ديگر زندگى ديگرى نخواهد بود و ما هرگز (بعد از مرگ) زنده نخواهيم شد. (29) و اگر سختى حال آنها را آن گاه كه در پيشگاه (عدل) خدا بازداشته شوند مشاهده كنى! كه خدا به آنها خطاب كند: آيا اين (عذاب قيامت) حق نبود؟ جواب دهند: چرا، سوگند به ذات پروردگارمان (كه حق بود) پس خدا گويد كه اينك عذاب را به كيفر كفرتان بچشيد. (30) آنان كه لقاء خدا را تكذيب كردند البته زيانكار شدند، تا آن گاه كه ساعت قيامت ناگهان آنها را فرا رسد گويند: دريغا كه در اين باره كوتاهى كرديم! پس بار گناهان خويش را بر پشت گيرند. زنهار كه بد بار گرانى به دوش مىگيرند. (31) و زندگى دنيا جز بازى و هوسرانى هيچ نيست و همانا سراى ديگر براى اهل تقوا نيكوتر است، آيا تعقل نمىكنيد؟ (32) ما به تحقيق مىدانيم كه كافران در تكذيب تو سخنانى مىگويند كه تو را افسرده و غمگين مىسازد. (دل شاد دار) كه آن ستمكاران نه تو را تكذيب مىكنند بلكه آيات خدا را انكار مىكنند. (33) و همانا پيغمبران پيش از تو را هم تكذيب كردند و آنها بر همه تكذيبها و اذيتهاى منكران صبر و تحمل كردند تا آن گاه كه يارى ما شامل حال آنها شد. و (دل قوىدار كه) هيچ كس كلمات خدا را تغيير نتواند داد و تحقيقاً اخبار پيغمبران پيش به تو رسيده است. (34) و چنانچه انكار و اعتراض آنها تو را سخت و گران مىآيد اگر توانى نقبى در زمين بساز يا نردبانى بر آسمان برافراز تا آيتى بر آنها آورى! و اگر خدا مىخواست همه را مجتمع بر هدايت مىكرد؛ پس تو البته از جاهلان مباش. (35)