- تنها زنده دلان عالم كه گوش شنوا دارند اجابت مىكنند، و مردگان را خدا برمىانگيزد، آن گاه خلايق به سوى حق بازگردانده مىشوند. (36) - و كافران گفتند: چرا بر او معجزهاى از خدا فرو نيامد؟ بگو: خدا بر اينكه آيتى فرستد قادر است، و ليكن بيشتر آنان نمىدانند. (37) - و هر جنبندهاى در زمين و هر پرندهاى در هوا كه به دو بال پرواز مىكند همگى طايفههايى مانند شما (نوع بشر) هستند. ما در كتاب (آفرينش، بيان) هيچ چيز را فرو گذار نكرديم، آن گاه همه به سوى پروردگار خود محشور مىشوند. (38) - و آنان كه تكذيب آيات ما كردند كر و گنگ در ظلمات (جهل) به سر برند. مشيّت الهى هر كس را خواهد گمراه سازد و هر كه را خواهد به راه راست هدايت كند. (39) - بگو: اگر راست مىگوييد، مرا گوييد كه اگر عذاب خدا يا ساعت مرگ بر شما فرا رسد آيا (در آن ساعت سخت) غير خدا را مىخوانيد؟! (40) - بلكه در آن هنگام تنها خدا را مىخوانيد تا اگر مشيّت او قرار گرفت شما را از سختى برهاند، و آنچه را كه با خدا شريك قرار مىدهيد به كلى فراموش مىكنيد. (41) - و همانا ما پيغمبرانى به سوى امتان پيش از تو فرستاديم، پس (چون اطاعت نكردند) به بلاها و مصيبتها گرفتارشان ساختيم، شايد به درگاه خدا گريه و زارى كنند. (42) - پس چرا وقتى كه بلاى ما به آنها رسيد تضرّع و زارى نكردند (تا نجات يابند)؟ ولى (بدين سبب كه نكردند) دلهاشان را قساوت فرا گرفت و شيطان كردار زشت آنان را در نظرشان زيبا نمود. (43) - پس چون آنچه به آنها تذكر داده شد همه را فراموش كردند ما هم ابواب هر چيز را به روى آنها گشوديم تا چون به نعمتى كه به آنها داده شد شادمان و مغرور شدند ناگاه آنها را (به كيفر اعمالشان) گرفتار كرديم و آن هنگام (خوار و) نااميد گرديدند. (44)