و همچنين ما برخى را به برخى ديگر بيازموديم تا آنكه به (طعن) گويند: آيا بر اين فقيران، خدا در ميان ما (به نعمت اسلام) منّت نهاد؟! آيا خدا (از اين منكران) به احوال سپاسگزاران (فقرا) داناتر نيست؟! (53) هر گاه آنان كه به آيات ما مىگروند نزد تو آيند بگو: سلام بر شما باد، خدا بر خود رحمت و مهربانى را فرض نمود، كه هر كس از شما كار زشتى به نادانى كرد و بعد از آن توبه كند و اصلاح نمايد البته خدا بخشنده و مهربان است. (54) و همچنين ما آيات را مفصل بيان كنيم (تا حق روشن شود) و تا راه گنهكاران معين و آشكار شود. (55) بگو كه مرا از پرستش آن خدايان باطل كه شما مىپرستيد منع فرمودهاند. بگو: من پيروى هوسهاى شما نكنم تا مبادا گمراه شده و راه هدايت نيابم. (56) بگو: من هر چه مىگويم با برهانى از سوى پروردگارم است و شما تكذيب آن مىكنيد. عذابى كه شما بدان تعجيل مىكنيد امر آن به دست من نيست، فرمان جز خدا را نخواهد بود، كه به حق دستور مىدهد و او بهترين حكم فرمايان است. (57) بگو: اگر به دست من بود عذابى كه به تعجيل مىطلبيد كار ميان من و شما خاتمه مىيافت، و خدا به احوال ظالمان داناتر است. (58) و كليدهاى خزائن غيب نزد اوست، كسى جز او بر آن آگاه نيست و نيز آنچه در خشكى و درياست همه را مىداند و هيچ برگى از درخت نمىافتد مگر آنكه او آگاه است و نه هيچ دانهاى در زير تاريكىهاى زمين و نه هيچ تر و خشكى، جز آنكه در كتابى مبين مسطور است. (59)