8- سورة الأنفال به نام خداوند بخشنده مهربان (اى رسول ما) امت از تو حكم انفال را سؤال كنند (يعنى غنايمى كه بدون جنگ از دشمنان به دست مسلمانان آيد و زمينهاى خراب بىمالك، معادن، بيشهها، فراز كوهها، كف رودها، ارث كسى كه وارث ندارد، قطايع ملوك، خلاصه ثروتى كه بىرنج مردم حاصل شود) جواب ده كه انفال مخصوص خدا و رسول است (كه رسول و جانشينانش به هر كس و هر قدر صلاح دانند ببخشند) پس شما مؤمنان بايد از خدا بترسيد و در رضايت و مسالمت و اتحاد بين خودتان بكوشيد و خدا و رسول او را اطاعت كنيد اگر اهل ايمانيد. (1) مؤمنان حقيقى آنانند كه چون ذكرى از خدا شود دلهاشان ترسان و لرزان شود و چون آيات خدا را بر آنها تلاوت كنند بر مقام ايمانشان بيفزايد و به خداى خود در هر كار توكل مىكنند. (2) آنان كه نماز را به پا مىدارند و از هر چه روزى آنها كردهايم انفاق مىكنند. (3) آنها به راستى و حقيقت اهل ايمانند كه نزد خدا مراتب بلند و آمرزش و روزى نيكو دارند. (4) همان گونه كه خدا تو را از خانه خود به حق (در جنگ بدر) بيرون آورد و گروهى از مؤمنان، سخت رأى خلاف و كراهت اظهار كردند (و تو به مخالفت آنها از حكم حق بازنگشتى، در امر انفال و غير آن هم به خواهش مردم توجه مكن، پيرو امر خدا باش و از خلق ابدا انديشه مدار). (5) (مردم نادان) در حكم حق با آنكه حق آشكار و روشن گرديد با تو جدل و نزاع خواهند كرد (و چنان حكم حق و طاعت خدا بر آنها دشوار و سخت است) كه گويى معاينه مىنگرند كه آنها را به جانب مرگ مىكشند. (6) به ياد آر هنگامى كه خدا به شما وعده فتح بر يكى از دو طايفه را مىداد (غلبه بر سپاه قريش يا كاروان تجارى شام) و شما مسلمين مايل بوديد كه آن طايفه كه شوكت و سلاحى همراه ندارند نصيب شما شود، و خدا مىخواست كه حق را با سخنان خود (كه وعده پيروزى حق را داده است) ثابت گرداند و از بيخ و بن ريشه كافران را بركند. (7) تا حق را محقق و پايدار كند و باطل را محو و نابود سازد هر چند بدكاران را خوش نيايد. (8)