(به ياد آريد) هنگامى كه استغاثه و زارى به پروردگار خود مىكرديد، پس دعاى شما را اجابت كرد كه من سپاهى منظم از هزار فرشته به مدد شما مىفرستم. (9) و اين مدد فرشتگان را خدا نفرستاد مگر آنكه بشارت و مژده فتح باشد و تا دلهاى شما (به وعده خدا) مطمئن شود و (بدانيد كه) نصرت و فيروزى نيست مگر از جانب خدا، كه خدا را كمال قدرت و حكمت است. (10) (ياد آريد) هنگامى كه خواب راحت را بر شما فرو پوشاند براى اينكه از جانب او ايمنى يابيد و از آسمان آبى مىفرستاد كه شما را به آن آب پاك گرداند و وسوسه و كيد شيطان را از شما دور سازد و دلهاى شما را محكم و استوار گرداند و گامهاى شما را استوار بدارد. (11) (و ياد آر اى رسول) آن گاه كه پروردگار تو به فرشتگان وحى كرد كه من با شمايم، پس مؤمنان را ثابت قدم بداريد، كه همانا من ترس در دل كافران مىافكنم، پس گردنها را بزنيد و همه انگشتان را قطع كنيد. (12) اين كيفر كافران براى آن است كه با خدا و رسول او سخت ضدّيت و مخالفت كردند و هر كس با خدا و رسول او راه شقاق و مخالفت پيمايد (بترسد كه) عقاب خدا بسيار سخت است. (13) اين (عذاب مختصر قتل و اسارت) را بچشيد و (بدانيد كه) براى كافران در قيامت عذاب سخت آتش دوزخ مهيّاست. (14) اى اهل ايمان، هر گاه با گروه مهاجم كافران در ميدان كارزار روبرو شويد مبادا پشت به آنها كرده و از جنگ بگريزيد. (15) و هر كه در روز جنگ به آنها پشت نمايد و فرار كند به طرف غضب و خشم خدا روى آورده و جايگاهش دوزخ كه بدترين منزل است خواهد بود مگر آنكه از ميمنه به ميسره و يا از قلب به جناح براى مصالح جنگى رود يا از فرقهاى به يارى فرقهاى ديگر شتابد. (16)