و (ياد آر) وقتى كه ابراهيم و اسماعيل ديوارهاى خانه كعبه را بر مىافراشتند عرض كردند: پروردگارا (اين خدمت) از ما قبول فرما، كه تويى كه (دعاى خلق را) شنوا و (به اسرار همه) دانايى. (127) پروردگارا، دل ما را تسليم فرمان خود گردان و فرزندان ما را نيز امتى تسليم و رضاى خود بدار، و راه پرستش و طاعت را به ما بنما و بر ما (وظيفه بندگى را) سهل و آسانگير، كه تويى توبهپذير و مهربان. (128) پروردگارا، در ميان آنان رسولى از خودشان برانگيز كه بر آنان تلاوت آيات تو كند و آنان را علم كتاب و حكمت بياموزد و روانشان را (از هر زشتى) پاك و منزه سازد، كه تو بر هر كار كه خواهى قدرت و علم كامل دارى. (129) و چه كس از آيين پاك ابراهيم روى گرداند به جز مردم بيخرد؟! زيرا ما ابراهيم را در دنيا (به شرف رسالت) برگزيديم و البته در آخرت هم از شايستگان است. (130) آن گاه (برگزيده شد) كه خدا به او فرمود: اى ابراهيم سر به فرمان خدا فرود آر، عرض كرد: پروردگار عالميان را مطيع فرمانم. (131) و ابراهيم و يعقوب بدين گونه به فرزندان خود سفارش و توصيه نمودند كه اى فرزندان من، خدا براى شما آيين پاك برگزيد، پس (پيروى كنيد و) تا گاه جان سپردن الّا تسليم رضاى خدا نباشيد. (132) شما كى و كجا حاضر بوديد هنگامى كه مرگ يعقوب در رسيد و به فرزندان خود گفت كه شما پس از مرگ من كه را مىپرستيد؟ گفتند: خداى تو را و خداى پدران تو ابراهيم و اسماعيل و اسحاق را كه معبود يگانه است و ما مطيع فرمان اوييم. (133) آنها گروهى بودند كه درگذشتند، هر كار نيك و بد كردند براى خود كردند و شما هم هر چه كنيد براى خويش خواهيد كرد و شما مسئول كار آنها نخواهيد بود. (134)