يهود و نصارى گفتند كه به آيين ما درآييد تا راه راست يافته و طريق حق پوييد. (اى پيغمبر در جواب آنها) بگو: بلكه ما آيين ابراهيم را پيروى مىكنيم كه به راه راست توحيد بود و از مشركان نبود. (135) بگوييد كه ما (مسلمين) ايمان به خدا آوردهايم و به آن كتابى كه بر پيغمبر ما فرستادند و به آنچه بر ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و فرزندان او نازل شده و به آنچه به موسى و عيسى داده شده و هم به آنچه به پيغمبران از جانب خدا داده شده، به همه عقيدهمنديم و ميان هيچ يك از آنان فرق نگذاريم و تسليم فرمان او هستيم. (136) پس اگر به آنچه شما ايمان آورديد يهود و نصارى نيز ايمان آوردند، راه حق يافتهاند و اگر (از حق) روى بگردانند شك نيست كه آنها در ستيز با حق خواهند بود و خداوند تو را از شر و آسيب آنها نگه مىدارد و خدا شنوا و داناست. (137) رنگ خداست (كه به ما رنگ ايمان و سيرت توحيد بخشيده) و چه رنگى بهتر از رنگ (ايمان به) خدا؟ و ما او را پرستش مىكنيم. (138) (اى پيغمبر به اهل كتاب) بگو: در مورد خدا شما را با ما چه جاى بحث و جدال است؟ در صورتى كه او پروردگار ما و شماست و ما مسئول كار خود و شما مسئول كردار خويش هستيد، و ماييم كه او را از روى خلوص پرستش مىكنيم. (139) يا آنكه گوييد كه ابراهيم و اسماعيل و اسحاق و يعقوب و فرزندان او بر آيين يهوديت يا نصرانيّت بودند؟ (خدا مرا فرمايد كه در پاسخ) بگو: شما بهتر مىدانيد يا خدا؟ و كيست ستمكارتر از آن كه شهادت خدا را (درباره اين انبيا) كتمان كند؟ و خدا از آنچه مىكنيد غافل نيست. (140) آن گروه پيشين همه درگذشتند، هر چه كردند براى خود كردند و شما نيز هر چه كنيد به سود خويش كنيد و شما مسئول كار آنان نخواهيد بود. (141)