و هر گاه آيات روشن ما بر خلق تلاوت شود منكران معاد كه اميدوار به لقاء ما نيستند گويند كه قرآنى غير از اين بياور يا همين را مبدل ساز. بگو: مرا نرسد كه از پيش خود قرآن را تبديل كنم من جز آنچه را كه به من وحى مىشود پيروى نمىكنم، من اگر عصيان پروردگارم كنم از عذاب روز بزرگ قيامت سخت مىترسم. (15) بگو اگر خدا نمىخواست هرگز بر شما تلاوت اين قرآن نمىكردم و او هم شما را به آن آگاه نمىساخت، زيرا من عمرى پيش از اين ميان شما زيستم (كه دعوى رسالت نداشتم) آيا عقل و فكرتان را كار نمىبنديد؟ (16) پس كيست ستمكارتر از آن كه به خدا نسبت دروغ دهد يا آيات او را تكذيب كند؟ و البته بدكاران هرگز به فلاح و رستگارى نخواهند رسيد. (17) و بتهايى را به جاى خدا پرستش مىكنند كه آن بتان به آنها هيچ ضرر و نفعى نمىرسانند، و مىگويند كه اين بتان شفيع ما نزد خدا هستند بگو: شما مىخواهيد خدا را ياد آور سازيد به چيزى كه خدا در همه آسمانها و زمين علم به آن ندارد؟ خدا از آنچه شريك او قرار مىدهند منزه و برتر است. (18) و مردم (در فطرت توحيد) يك طايفه بيش نبودند پس از آن فرقه فرقه شدند (و به انواع شرك و دينهاى باطل گرويدند) و اگر كلمهاى كه در ازل از حق سبقت يافته (كه براى آزمايش مهلت يابند) نبود البته اختلافاتشان خاتمه يافته و حكم به هلاكت كافران داده مىشد. (19) و گويند: چرا بر او آيت و معجزى از جانب خدايش نيامد (كه قهرا مردم مطيع شوند)؟ پاسخ ده كه داناى غيب خداست و بس، اينك شما منتظر (عذاب خدا) باشيد من هم با شما منتظر (نصرت او) مىباشم. (20)