بگو كه آيا هيچ يك از بتان و خدايان شما بر اين كار قادر است كه در آغاز خلق را بيافريند و سرانجام برگرداند؟ بگو: تنها خداى يكتاست كه در اول خلايق را خلق كرده آن گاه همه را (به سوى خود) بازمىگرداند، پس كجا مىگردانندتان؟ (34) باز بگو: آيا هيچ يك از بتان و خدايان شما مشركان (كسى را) به راه حق هدايت تواند كرد؟ بگو: تنها خداست كه به راه حق هدايت مىكند، آيا آن كه به راه حق رهبرى مىكند سزاوارتر به پيروى است يا آن كه خود هدايت نيابد مگر آنكه هدايتش كنند؟ پس شما مشركان را چه شده، چگونه قضاوت مىكنيد؟ (35) و اكثر اين مردم جز از خيال و گمان باطل خود از چيزى پيروى نمىكنند در صورتى كه گمان و خيالات موهوم هيچ از حق بىنياز نمىگرداند (و به علم يقين نمىرساند) و خدا به هر چه اين كافران مىكنند آگاه است. (36) و اين قرآن نه بدان پايه است كه كسى جز به وحى خدا تواند بافت، ليكن ساير كتب آسمانى را تصديق مىكند و كتاب الهى را به تفصيل بيان مىكند كه بىهيچ شك نازل از جانب خداى عالميان است. (37) بلكه كافران مىگويند قرآن را (محمد) خود بافته است. بگو: اگر راست مىگوييد شما خود و هم از هر كس نيز مىتوانيد كمك بطلبيد و يك سوره مانند آن بياوريد. (38) بلكه انكار چيزى را مىكنند كه علمشان به آن احاطه نيافته و حقيقت و باطن آن هنوز به آنان نرسيده است، پيشينيان هم اين چنين رسل و آيات خدا را تكذيب كردند، پس بنگر عاقبت كار ستمكاران عالم به كجا كشيد! (39) و برخى از مردم به قرآن ايمان مىآورند و برخى ايمان نمىآورند، و خداى تو حال تبهكاران را بهتر مىداند. (40) و اگر تو را تكذيب كردند بگو: عمل من براى من و عمل شما براى شما (هر كس جزاى خود را خواهد يافت) شما برى از كردار من هستيد و من بيزار از كردار شما. (41) برخى از اين منكران (چون قرائت قرآن كنى) به ظاهر به تو گوش كنند (ولى به معنى نمىشنوند) آيا تو كران را گر چه هيچ عقل و ادراكى ندارند از كلام خدا توانى چيزى بشنوانى؟ (42)