و اگر در (آن روز) مردم ستمكار مالك روى زمين باشند آرزو كنند كه همه دارايى خود را فدا دهند (تا مگر خويشتن را از عذاب برهانند و نتوانند) و چون عذاب را مشاهده كنند حسرت و پشيمانى خود را پنهان دارند (كه شماتت از مردم نكشند) و در حق آنها حكم به عدل شود و به آنان هيچ ستمى نخواهد شد. (54) آگاه باشيد كه هر چه در آسمانها و زمين است ملك خداست و هم آگاه باشيد كه وعده خدا همه حق محض است، ولى اكثر خلق از آن آگه نيستند. (55) خداست كه زنده مىكند و مىميراند و باز همه به سوى او بازگردانده مىشويد. (56) اى مردم عالم، به حقيقت نامهاى كه همه پند و اندرز و شفاى دلها و هدايت و رحمت بر مؤمنان است از جانب خدايتان آمد. (57) بگو كه بايد منحصرا به فضل و رحمت خدا شادمان شوند (و به نزول قرآن مسرور باشند) كه آن بهتر و مفيدتر از ثروتى است كه مىاندوزند. (58) باز (به مشركان عرب) بگو: با من بگوييد كه آيا رزقى كه خدا براى شما فرستاده (و حلال فرموده) و شما از پيش خود بعضى را حرام و بعضى را حلال مىكنيد، آيا اين به دستور خداست يا بر خدا افترا مىبنديد؟ (59) و آنان كه بر خدا دروغ مىبندند مگر چه گمان دارند به روز قيامت؟! البته خدا را با بندگان فضل و احسان بسيار است ولى اكثر مردم شكر نمىكنند. (60) و تو در هيچ حالى نباشى و هيچ آيهاى از قرآن تلاوت نكنى و به هيچ عملى تو و امت وارد نشويد جز آنكه ما همان لحظه شما را مشاهده مىكنيم و هيچ چيز به وزن ذرهاى در همه زمين و آسمان از خداى تو پنهان نيست و كوچكتر از ذره و بزرگتر از آن هر چه هست همه در كتاب مبين حق (و لوح علم الهى) مسطور است. (61)