گروهى كه ما بر آنها كتاب فرستاديم، (محمد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم و حقّانيّت) او را به خوبى مىشناسند همان گونه كه فرزندان خود را، و لكن گروهى از آنان (از راه عناد) حق را كتمان مىكنند در صورتى كه علم به آن دارند. (146) حق همان است كه از طرف خدا به سوى تو آمد، پس هيچ شبهه به دل راه مده. (147) هر كسى را راهى است به سوى حق كه بدان راه يابد (يا قبلهاى است كه به آن روى آورد) پس بشتابيد به خيرات كه هر كجا باشيد همه شما را خداوند (به عرصه محشر) خواهد آورد و محققا خدا بر همه چيز تواناست. (148) و از هر كجا و به سوى هر ديار بيرون شدى (در نماز) روى به طرف كعبه آور، و اين دستور قبله بر وجه صواب و به امر خداست و خدا از كار شما غافل نيست. (149) و از هر جا و به هر ديار بيرون شدى روى به جانب كعبه كن و شما مسلمين هم به هر كجا بوديد روى بدان جانب كنيد تا مردم به حجّت و مجادله بر شما زبان نگشايند- جز گروه ستمكار (معاند) كه از (جدل و گفتگوى) آنان هم نينديشيد و از (نافرمانى) من بترسيد- و تا نعمت و رحمتم را براى شما به حد كمال رسانم، و باشد كه (به طريق صواب) راه يابيد. (150) چنان كه در ميان شما رسولى از خودتان فرستاديم كه آيات ما را براى شما تلاوت مىكند و نفوس شما را (از پليدى جهل) پاك و منزّه مىگرداند و به شما تعليم كتاب و حكمت مىدهد و آنچه را نمىدانيد به شما مىآموزد. (151) پس مرا ياد كنيد تا شما را ياد كنم و شكر نعمت من به جاى آريد و كفران نعمت من نكنيد. (152) اى اهل ايمان، (در پيشرفت كار خود) از صبر و مقاومت كمك گيريد و به ذكر خدا و نماز توسّل جوييد كه خدا با صابران است. (153)