(اى رسول ما) كافران پيش از تقاضاى آمرزش و احسان (به تمسخر) از تو تقاضاى تعجيل در عذاب مىكنند؟ در صورتى كه چه عقوبتهاى عبرتآموز بر امّتان كافر گذشته رسيد! و خدا بر ظلم خلق هم بسيار صاحب عفو و مغفرت است و هم صاحب قهر و انتقام سخت است. (6) و باز كافران (به طعنه) مىگويند كه چرا از خدايش بر او آيت و معجزهاى فرستاده نشد؟ (بايد بدانند كه) تنها وظيفه تو اندرز و ترسانيدن (خلق از نافرمانى خدا) است و هر قومى را (از طرف خدا) رهنمايى است. (7) تنها خدا مىداند كه بار حمل آبستنان عالم چيست و بار رحمها چه نقصان و چه زيادت آرند، و مقدار همه چيز در علم ازلى خدا معين است. (8) اوست عالم به عوالم غيب و شهود و بزرگ خداى متعال (برتر از هر وصف و ادراك عقول). (9) در پيشگاه علم ازلى آن كس از شما كه سخن به سرّ گويد يا آشكار و آن كه در ظلمت شب پنهان است يا در روشنى روز به كار و فعاليت مشغول است، همه يكسانند (و خدا بر همه آگاه است). (10) براى هر كس پاسبانها از پيش رو و پشت سر برگماشته شده كه به امر خدا او را نگهبانى كنند. خدا حال هيچ قومى را دگرگون نخواهد كرد تا زمانى كه خود آن قوم حالشان را تغيير دهند (و از نيكى به بدى شتابند)، و هر گاه خدا اراده كند كه قومى را (به بدى اعمالشان) عقاب كند هيچ راه دفاعى نباشد و براى آنان هيچ كس را جز خدا ياراى آنكه آن بلا بگرداند نيست. (11) اوست كه براى بيم (از قهر) و اميد (به رحمت) خود برق را به شما مىنمايد و ابرهاى سنگين را پديد مىآورد. (12) و رعد (و برق و همه قواى عالم غيب و شهود) و جميع فرشتگان همه از بيم (قهر) خدا به تسبيح و ستايش او مشغولند، و صاعقهها را بر سر هر قومى بخواهد مىفرستد، باز هم كافران در (قدرت) خدا جدل مىكنند با آنكه او سخت انتقام است. (13)