آيا مسلمانى كه به يقين مىداند كه اين قرآن به حق از جانب خدا بر تو نازل شده است با كافر نابيناى جاهل يكسان است؟ تنها عاقلان متذكر اين حقيقتند. (19) عاقلان آنهايند كه به عهد خدا وفا مىكنند و پيمان حق را نمىشكنند. (20) و هم به آنچه خدا امر به پيوند آن كرده (مانند صله رحم و محبت اهل ايمان و علم) مىپيوندند و از خداى خود مىترسند و از سختى هنگام حساب مىانديشند. (21) و هم در طلب رضاى خدا راه صبر پيش مىگيرند و نماز به پا مىدارند و از آنچه نصيبشان كرديم پنهان و آشكار انفاق مىكنند و در عوض بديهاى مردم نيكى مىكنند، اينان هستند كه عاقبت منزلگاه نيكو يابند. (22) كه آن منزل بهشتهاى عدن است كه در آن بهشتها خود و همه پدران و زنان و فرزندان شايسته آنها داخل مىشوند در حالى كه فرشتگان بر (تهنيت) آنها از هر در وارد مىگردند. (23) (و مىگويند) سلام و تحيت بر شما باد كه صبر پيشه كرديد، و بس نيك است سرانجام اين سراى. (24) و آنان كه پس از پيمان بستن (با خدا و رسول) عهد خدا را مىشكنند و هم از آنچه خدا امر به پيوند آن كرده پاك مىگسلند و در روى زمين فساد و فتنه بر مىانگيزند اينان را لعن (خدا) و منزلگاه عذاب سخت دوزخ نصيب است. (25) خدا هر كه را خواهد فراخ روزى و هر كه را خواهد تنگ روزى مىگرداند، و (اين مردم كافر) به زندگانى و متاع دنيا دلشادند در صورتى كه دنيا در قبال آخرت متاعى (موقت و ناقابل) بيش نيست. (26) و كافران (مكه) مىگويند: چرا آيت و حجت قاطعى از خدا بر (اثبات نبوت) او نازل نشد؟ تو به آنها بگو كه (حجت قاطعى مانند قرآن و معجزات ديگر آمد اكنون) خدا هر كه را خواهد گمراه و هر كه را كه به درگاه او تضرع و انابه كند هدايت مىكند. (27) آنها كه به خدا ايمان آورده و دلهاشان به ياد خدا آرام مىگيرد، آگاه شويد كه تنها ياد خدا آرامبخش دلهاست. (28)