و آن درخت پاك و زيبا به اذن خدا همه اوقات ميوههاى مأكول و خوش دهد (مثل جان پاك با دانش و معرفت و افكار و كردار نيكو در منفعت دائم براى خود و ديگران بدان درخت زيباى پر ثمر ماند). و خدا (اين گونه) مثلهاى واضح براى تذكر مردم مىآورد. (25) و مثل كلمه كفر (و روح پليد) مانند درخت پليدى است كه ريشهاش به قلب زمين نرود بلكه بالاى زمين افتد و (زود خشك شود و) هيچ ثبات و بقايى ندارد. (26) خدا اهل ايمان را با عقيده ثابت در حيات دنيا و در آخرت پايدار مىدارد و خداوند ستمكاران را به حال گمراهى وا مىگذارد و خدا هر چه بخواهد (به اختيار مطلق) مىكند. (27) هيچ نديدى حال مردمى را كه نعمت خدا را به كفر مبدل ساختند و (خود و) قوم خود را به ديار هلاكت رهسپار كردند؟ (28) يعنى به دوزخ كه بدترين جايگاه است درآيند. (29) و در مقابل خدا امثال و اضدادى (مانند فرعونان و بتان) جعل كردند كه (خود و خلق را) از راه خدا گمراه كنند. (اى رسول ما، به اين مردم بتتراش و بت پرست) بگو كه (اين دو روزه دنيا) به لذات دنيوى مشغول باشيد كه بازگشت شما به آتش دوزخ خواهد بود. (30) به آن بندگان من كه ايمان آوردند بگو نماز به پا دارند و از آنچه روزى آنها كرديم در نهان و آشكار انفاق كنند پيش از آنكه بيايد روزى كه نه چيزى توان خريد و نه دوستى كسى (جز خدا) به كار آيد. (31) خداست آن كه آسمانها و زمين را آفريد و باران را از آسمان فرو باريد تا بدان انواع ثمرات و حبوبات را براى روزى شما برآورد، و كشتىها را مسخر شما كرد تا به امر او به روى آب دريا روان شود و نهرها را (به روى زمين) به اختيار شما جارى گردانيد. (32) و خورشيد و ماه گردنده و شب و روز را براى شما مسخر كرد. (33)